Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

«Πέθανε ο Χάρης»*

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης
Ο Χάρης με Γ. Μητσάκη και Θοδ. Σαραντή
Όχι ο …«άλλος». Ο Χάρης του ’44... Που τον σκοτώσανε…
Αλλά ο τωρινός Χάρης... που εγκατέλειψε. Ο Χάρης της Odeon. Ο Χάρης της Parlophone. Ο Χάρης της Minos. Ο ΑχαρώνΤσακμακτσιάν. (27.2.1943/9.2.2016). Που άναβε κι αυτός, με τον τρόπο του, «μικρές πυρκαγιές». Σε όσους… αγαπούσε… Και εμπιστευότανε. Όμως… μικρά τα γράμματα. Πολύ μικρά… Αυτά που θα γραφτούν… κι αν γραφτούν. Για την εκδημία αυτού του Χάρη. Του καλού φίλου Χάρη. Του Χάρη της Δισκογραφίας.
Γιατί Δισκογραφία δεν είναι μόνο τα «ΝΕΟΝ», τα λοιπά ηχηρά και αποδέλοιπα. Δισκογραφία είναι (λένε αυτοί που ξέρουν) και το μεγάλο (για τους πολλούς) …άγνωστο. Η πλάτη της ντουλάπας, δηλαδή. Όπως ο Χάρης. Ένας από τους ελάχιστους τελευταίους ρέκτες και «σκαπανείς» και «μάρτυρες» και εργάτες της μοναδικής, εξαίσιας «χειροποίητης πλάκας».Με ό,τι αυτό εννοεί και σημαίνει… Η γωνιά του πιθαριού… ο διάφανος ίσκιος της κρεβατίνας… Το βαρύ το σέρτικο, τότε… στον πάνω όροφο, Μεσογείων 245… μοιρασιά με τον Μάνο… τον Ελευθερίου. Και το ζεστό ψωμί του Ροϊλού. Κόντρα στη «βαθιά χαρακιά» της μνήμης…
Odeon - Parlophone. Μέσα δεκαετίας του '60. Ασφυξία... Το ιστορικό δισκάδικο «ΚΥΚΛΟΣ». Καραγεώργη Σερβίας 4. Σύνταγμα. Το στέκι της ιντελιγκέντσιας. Οικοδεσπότες... οι εντιμότατοι αδελφοί Θεμελή. Ο σκληρός κύριος Ζήνων Θεμελής... Ο ευγενικός κύριος Δημήτρης Θεμελής. Ο Χάρης εν όπλοις... Ο Χάρης που επιμένει. Σίδυφος και Διογένης... Κι από κοντά ο Χρήστος Κατημερτζής... ο Γιώργος Παπαμανώλης... ο Νίκος Χανδρίδης. Η «χειροποίητη» ιστορία... Των καιρων... των ήχων... των λόγων... Τότε.