(Αν θέλεις ομελέτα, σπάσε αυγά)
Εκτός σχεδίου
Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης (1)
«Για ένα κομμάτι ψωμί, δεν φτάνει μόνο η δουλειά», λένε σ’ ένα τραγούδι τους οι προφητικοί Κατσιμιχαίοι
Για μια Αυτοδιοίκηση πρακτικά ανθρωποκεντρική δεν φτάνει μόνο η τήρηση της κείμενης νομοθεσίας όρων και ορίων.
Χρειάζεται κάτι πέραν …αυτών
Είμαι από τους παλιούς σ’ αυτόν εδώ τον τόπο. Και μάλιστα απ’ αυτούς – τους λίγους ή πολλούς, δεν έχει σημασία – που πάντα είχε έντονο ενδιαφέρον για τον χώρο της Τοπικής ΑΥΤΟ (επιμένω, εγώ) διοίκησης. Πότε από τα «μέσα» (αιρετός) και πάντα σαν ενεργός πολίτης.
Πίστευα και πιστεύω ακόμα πως ο μόνος χώρος στον οποίο ο πολίτης «μπορεί» (μαζί, εννοείται με το συνεπές συνδικαλιστικό κίνημα) να έχει ένα ενεργά συμμετοχικό και δημιουργικό, παρεμβατικό μαζί και ελεγκτικό προς την Διοίκηση ρόλο είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που ενώ από την μια ακυρώνει «εν τοις πράγμασι» την παραπλανητική Καλλικρατική φούσκα, από την άλλη καταφέρνει σε πείσμα καιρών και προβλέψεων να «προκρίνεται» ως κύριος πόλος έλξης και ελπίδας των ασυμβίβαστων με την υποτέλεια και την αθλιότητα δυνάμεων.
Των δυνάμεων αυτών που δεν συμβιβάζονται με μια Τοπική Διοίκηση σε ρόλο βολικού διαχειριστή των απόνερων της Κεντρικής Εξουσίας.
Των δυνάμεων αυτών που τολμηρά επιζητούν μια Διοίκηση έξω από το μέτρο του Επικούρειου «λάθε βιώσας».
Μια Διοίκηση που θα αντιστέκεται και θα συγκρούεται με το «κακό» («Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε» – Ν. Μπογιόπουλος)
Και τέλος μια Αυτοδιοίκηση που δεν θα χαρίζεται αλλά σκληρά θα ρηγματώνει το απεχθές και απάνθρωπο συστημικό κατεστημένο.
Είμαι από τους παλιούς σ’ αυτόν εδώ τον τόπο. Και τον «χώρο».