Η Άλκη Ζέη στον Δήμο μας

Πολιτισμός… παραμύθι και ζωή

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης

Σάββατο, 2 του Απρίλη, Σωτηρίου έτους 2016. Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου (μα… να μην μ’ αρέσουνε, καθόλου, αυτές οι… παγκόσμιες ημέρες). Κινηματογράφος Μαρία Έλενα. Εξαίρεση μία και μοναδική.
Εκδήλωση προς τιμή της μεγάλης μας συγγραφέας Άλκης Ζέη. Του παραμυθιού, του «χρέους» και της ζωής. Διοργανωτές ο Δήμος Αγίων Αναργύρων και το βιβλιοπωλείο Στίγκα.
Ανέβαινα τον δρόμο με το πάσο μου κι όσο πλησίαζα στον προορισμό μου, όλο κι άργευα τα βήματά μου.
Άντε, λέω, να συναντήσω πάλι τους γνωστούς είκοσι – είκοσι πέντε βαρετούς και εμμονικούς. Αυτούς, που κάθε φορά γρινιάζουν πάντα για τους άλλους που λείπουν… με τα ίδια βαρετά σχόλια. «Φταίει ο Δήμος, φταίνε οι Δημότες κτλ, κτλ…».
Όμως, όσο πλησίαζα κάτι άλλο ένοιωθα να μυρίζουν οι… νερατζιές… Πολύ άνοιξη. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα… αισθητά περισσότερα από άλλες φορές… τις «βαρύγδουπες». Και φωνές… φωνές. Σαν το κελάιδισμα των κοτσυφιών που πάνε να κουρνιάσουν. Και οι τσαλαπετεινοί... για όσους νοιάζονται... φέτος φτάσανε νωρίς, τέλη του Μάρτη, στον Πευκώνα.

Σε λίγο, που ζύγωσα, δεν πίστευα στα μάτια μου. Λέω, κάποιο παιδικό έργο, με εξωγήινους, θάχε πριν και τώρα σχόλασε… Αμ, δε…
Μιλιούνια ο κόσμος. Μελίσσι σ’ ανθισμένο Απρίλη. Μαθητές… μαθήτριες (φατσούλες ζωής), γονείς… Φίσκα η αίθουσα κι ο εξώστης… και τα γύρω – γύρω και απ’ έξω. Και πρόσωπα που ‘δειχναν με χαρά πως ήξεραν καλά, πολύ καλά, που πήγαιναν.
Είχα πολλά χρόνια να δω τέτοια αισιόδοξη λαοσύναξη. Και από σχολεία… Δημοτικά, Γυμνάσια, ομάδες μαθητών να παρουσιάζουν μ’ ευρηματικότητα «κομμάτια» από τα έργα της ‘Αλκης Ζέη. Και να διεκδικούνε, με τον τρόπο τους, έναν άλλο κόσμο… των ανθέων και της πασχαλιάς. «Έι, εσύ! Ουρανέ! / Βγάλ’ το καπέλο σου. / Εγώ περνάω». (Σύννεφα με παντελόνια – Μαγιακόφσκι).
Η ζωή… το αύριο… το παιδί… η ελπίδα.
Και μουσικές… ωραίες… εξαίσιες. Και να χαίρεται ο κόσμος. Τόσο απλά… τόσο ωραία. Και ν’ απαντάει η έφηβη γιαγιά Άλκη Ζέη σε όποιο ερώτημα έπεφτε απ’ τα παιδιά… τόσο λαγαρά, τόσο γλυκά και ακριβά που ‘λεγες… «Ευτυχώς που ήμουν κι εγώ εκεί». Κι εμείς… να ψηλώνουμε ένα πόντο, κατά πως, περίπου λέει, κι ο Ελύτης.
Ο Δήμος, με τον Δήμαρχό του Νίκο Σαράντη, τίμησε την μεγάλη συγγραφέα με αναμνηστική πλακέτα. Το ίδιο και το βιβλιοπωλείο Στίγκα. Κι όλοι μαζί ευχαρίστησαν – ευχαριστήσαμε την μεγάλη συγγραφέα που τίμησε τον τόπο μας. Και φώτισε… Και φωτίζει πολλών τον δρόμο… για την ουτοπία. Το παραμύθι… μην το ξεχνάμε… φτιάχνει πολιτική, είναι και πολιτική. «Το φεγγάρι, το φεγγάρι, κοιτάτε το φεγγάρι… όχι το δάχτυλο… Και τις πεταλούδες… με τις καρό τις φούστες».
Πολλά μπράβο, λοιπόν, στη Δημοτική Αρχή, στη Μαρία Στίγκα που αναλώθηκε στην όλη διοργάνωση και συμπαρουσίαση της εκδήλωσης, στους εξαίρετους δασκάλους/λες των σχολείων, λοιπούς συντελεστές και στους μαθητές. Και στους… γονιούς. Που τούτη τη φορά είπαν: «Θα πάω… όχι άλλη πολυθρόνα». Θα πάω… Και το ‘καναν. Ένδειξη υγείας… σαν αρχή αυτό… για τα πιο δύσκολα που μας συνθλίβουν. Οι καιροί ου μενετοί… Το λέει το «Καπλάνι»… Το λέει ο «Πέτρος»… Το γράφει το «μολύβι φάμπερ νο 2»…
Ανάσα ζωής όλα αυτά… ανάσα ζωής… που θύμιζαν, το λέω πάλι, πολλά απ’ τα καλά παλιά. Αγωνιστικά, ποιητικά, ποιοτικά που διοργανώναμε, τότε και ζούσαμε. Στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου με τον Νικηφόρο τον Ρώτα, τον Μανώλη τον Γλέζο, τον Ευγένιο τον Σπαθάρη, τα θεατρικά του Κεχαΐδη και τόσα άλλα… «ενοχλητικά».
Ιδού, Δήμαρχε Νίκο, πεδίον… λαμπρόν, προς αξιοποίηση. Έδαφος καρπερό υπάρχει. Αρκεί να βρίσκονται κάθε φορά οι τρόποι για να «οργώνεται» καλά. Καλοί γεωργοί και σπορείς, επίσης, φαίνεται να υπάρχουν. Για να μην λιγοστέψει άλλο, το ψωμί.
Για να μην μας φταίνε, πάντα και μόνο, οι έρμοι, οι βολευτικοί και αναλώσιμοι Χατζηπετρήδες.
Η Άλκη Ζέη… η Μεγάλη Αφορμή… Στον δρόμο για το «Δάσος…».

2/4/2016