Με αφορμή την προβολή της ταινίας «Το τελευταίο σημείωμα»

Κατ’ αρχήν να πούμε ότι την ταινία οπωσδήποτε θα τη δούμε. Μέχρι 1 Νοεμβρίου θα παίζεται στη "Μαρία Έλενα". (ΕΔΩ)

Διαβάσαμε τις καλλίτερες κριτικές, με μόνη εξαίρεση δυο ζητήματα: την αντικατάσταση της λέξης «κομμουνιστές» με τη λέξη «Έλληνες» στην διαταγή που δημοσιεύτηκε στον Τύπο των Αθηνών, μια μέρα πριν από την εκτέλεση των 200 (δείτε και εικόνα) καθώς και η «θολή» παρουσίαση της «φόνευσης» άλλων 100 κομμουνιστών από «Έλληνας εθελοντάς», ταγματασφαλήτες και γερμανοτσολιάδες, δηλαδή.

(Δείτε σχετικό άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου ΕΔΩ) 

Η μη αναφορά στην ιστορική αλήθεια και η απόκρυψη της ταυτότητας των κομμουνιστών είναι τυχαία γεγονότα;
Τέτοια ανάλογα φαινόμενα έχει σχολιάσει και το blog μας εδώ, στη γειτονιά μας, σε δημοτικές εκδηλώσεις.

Μία κατά την προβολή της ταινίας «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» όπου ο Νίκος Μπελογιάννης δεν αναφέρεται ως Κομμουνιστής, αλλά, γενικά αριστερός αγωνιστής. (ΕΔΩ)

Η άλλη για τον κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσο. (ΕΔΩ)

Ας τα θυμηθούμε κι ας προβληματιστούμε...