Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Ως πότε...

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης
Όταν μετά από χρόνια πολλά οι γερανοί θα «αποκαλύψουν» τους στυγερούς δολοφόνους του Ίβυκου, η Κόρινθος, πιθανώς θα είναι «μια έρημη χώρα». Κι εμείς, ένα κενό ή στην καλύτερη περίπτωση μια ολιγόλεξη, θλιβερή αναφορά σε υποσημείωση της ιστορίας. Με κορωνίδα την υποκρισία, την ατολμία και την ιδιοτέλεια.
Ξέρουμε. Όμως κρυβόμαστε. Γιατί φοβόμαστε. Μην χάσουμε λέει, την πικρή ζωή που μας χορηγούν σε δόσεις, οι αγοραίοι πολιτικοί. Και που, όπως επίσης πολύ καλά γνωρίζουμε, είναι τα ίδια τρωκτικά λαμόγια, οι ίδιοι αρουραίοι κοτζαμπάσηδες και αγάδες, που με διάφορα προσωπεία, πραγματικοί κυβερνήτες των κυβερνήσεων, καταληστεύουν τον τόπο από ...ιδρύσεως Ρώμης.
Και το χειρότερο. Εμείς, ναι εμείς... οι, εν πολλοίς, διαμαρτυρόμενοι, όπως φαίνεται «δια το φαίνεσθαι» είμαστε αυτοί που επιλέγουν «ελευθέρως» κάθε φορά τους βάρβαρους βιαστές τους. Ναι, αυτούς που ασελγούν πάνω στα τρυφερά όνειρα των εφήβων.
Και ...σιωπούμε. Χωρίς ενοχές. Οι αθλιέστατοι. Φρόνιμα, αφήνουμε τον ιστορικό του μέλλοντος να αναλάβει τις ευθύνες ερμηνείας συμπεριφορών του σήμερα. Και θεωρούμε αυτό το κακό, μικρό!!! Κι έρχεται, ταμάμ, στην περίπτωση η δηκτική φράση του P. P. Pazolini «Δε είναι που δεν μας μιλάνε οι νεκροί. Είναι που εμείς δεν τους ακούμε».
Όταν πριν δυο χρόνια περίπου, έγινε φανερό πως για να σωθεί και συντηρηθεί η ακραία κερδοφορία του κεφαλαίου έπρεπε η εργατική τάξη να πάει σύντομα, φρόνιμα και νηστική στον ...παράδεισο, οι ντόπιοι Κουΐσλινγκς, τα τσιράκια τους, μαζί και το ΔΝΤ/ΕΚΤ άδραξαν ...την ευκαιρία. Ανέλαβαν πρόθυμα την εργολαβία επιτάχυνσης των ρυθμών περαιτέρω πτώχευσης των πτωχών. Και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν. Σύντομα και «αναίμακτα» ο εργατικός μεσαίωνας, ο παγετός, η στάχτη και ο καπνός σκέπασαν τις στέγες των σπιτιών μας. Πολλοί, τότε, πίστεψαν πως «ήρθε το πλήρωμα του χρόνου» και πως επιτέλους σύντομα θα βλέπανε «τον Χριστό φαντάρο».
Ο υπογράφων είχε γράψει ένα προτρεπτικό κείμενο με τον εύγλωττο τίτλο «Θυμώστε», πολύ. Πίστευε πως θα γινόταν …best seller. Ότι θα δημιουργούσε, βρε αδελφέ, σε κάποιους, κάποιες ενοχές. Τίποτε, όμως, δεν έγινε. Η προσδοκώμενη ριζοσπαστικοποίηση του πολίτη δεν ήρθε. Ούτε γρήγορα, ούτε αργά. Και ο προβληματισμός λίγων (;), πολλών (;) έγινε έντονος. Και η συνακόλουθη απογοήτευση, γραμμές τραίνου που δεν βγάζει σε σταθμό.
Και αναρωτιέσαι. Ο θεοποιημένος ή δαιμονοποιημένος οικονομικός παράγοντας, από μόνος του, επαρκεί για την ριζοσπαστικοποίηση του λαού; Μήπως είναι αναγκαίες και κάποιες άλλες διεργασίες και νοητικές επεξεργασίες που να «διεγείρουν» και άλλα κέντρα του εγκεφάλου, πλην αυτών «του ορθολογικού» και της «τετράγωνης λογικής»;
Ως πότε... όμως; Ως πότε... Ως τότε... Ως τότε:
που θα καταλάβω
που θα καταλάβεις, ...
που θα καταλάβουμε, πως πρέπει...
«Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
Να αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα.
Μη ζητάς φίλους – να ζητάς συντρόφους.
Να ‘σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση. Που πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε!» [1]
Απλά πολεμούνε. Όμως, με νου. Και με λογισμό...
Για τα δίκια τους. Για τα δίκια μας.

Σημ. [1] Νίκος Καζαντζάκης – ΑΣΚΗΤΙΚΗ. Κεφ. ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ: ΕΓΩ.
 Εκτύπωση ανάρτησης

5 σχόλια:

  1. εν πασει περιπτωσει τι προτεινεις, πες μας..
    το αλλο συστημα, το δοκιμάσαμε..και ειδαμε την προκοπη του λαου..επομενως, οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι το κλειδι, η παιδεια τους, το οραμα τους..κι εσεις οι πνευματικοι, παρτε το λαβαρο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμε κάνε το κόπο να διαβάσεις το προηγούμενο
    κείμενο με το προτρεπτικό τίτλο (ΘΥΜΩΣΤΕ)και θα καταλάβεις τι προτείνει.
    Με το σχόλιο σου γίνεσαι και εσύ παπαγαλάκι των
    λαμογιών που θέλουν να βγούν από την κρίση φτωχένοντας το λαό.
    Εκτός αν είσαι από αυτούς που κερδίζουν από την
    κρίση,και αδιαφορούν για το τι συμβαίνει γύρο τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οντως,φιλε δε διαβασα το ΄΄θυμωστε''...και ισως εχεις δικιο.. όμως γιατι βιαζεσαι να χαρακτηρισεις καποιον αναγωστη με αυτες τις υβρεις? που ξερεις εσυ τους δικους μου αγωνες? μακαρι όλοι εσεις οι ψευτοαγωνιστες να ειχατε κανει αυτα που εμας μας καταδικασαν, και που εσείς καπηλευεστε τωρα, για να λετε οτι ειστε προοδευτικοι-καποιοι τεμπεληδες υποκριτες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ. ΑΡΚΕΣΤΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ειναι γεγονος πως αργησα να διαβασω τα παραπανω,φαινεται απο την ημερομηνια.
    Απλα επιβεβαιωνεται κατι που εχω διαπιστωσει εδω και πολυ καιρο.Οτι δεν ξερουμε να συζηταμε.Ενα μεγαλο μειονεκτημα.Βαζουμε ευκολα χαρακτηρισμους ο ενας στον αλλον, βαζουμε το εγω μπροστα λαθη που δεν βοηθανε στο να πηγαινουμε μπροστα.

    Τιποτα δεν παει χαμενο αν το βλεπουμε με το ματι της αυτοκριτικης.Και αυτο που εγινε στις χωρες του υπαρκτου σοαιαλισμου η ανατολικου μπλοκ η οπως αλλιως θελει ο καθενας να το πει για να μην κολλαμε, ηταν μια εμπειρια που πρεπει να την δουμε με τροπο δημιουργικο.
    Να αντλησουμε πειρα απο τα λαθη ωστε να ειμαστε καλυτεροι την επομενη φορα.
    Αυτο λειπει σημερα και φυσικα να μαθουμε να ακουμε ο ενας τον αλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή