Ο Μαθιός που έφυγε 27-1-2014

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης

Τα αυθεντικά λαϊκά παιδιά των Αγίων σιγά – σιγά φτάνουν στο τέρμα τους. Ένα ακόμα από αυτά, ο Μαθιός, ο Μάνθος ο Χαμηλοθώρης, ο κιμπάρης «τσιμπούκας» για τα φιλαράκια των δύσκολων χρόνων, δεν θα περπατήσει πάλι έτσι ταπεινά, σεμνά και με χαμηλή θωριά στην Κωνσταντινουπόλεως.

Παρεξηγημένος μέχρι… παρεξήγησης, ο πρώτος μάστορας «καλουπωματζής», τότε που η οικοδομή σήκωνε μόνο παλικάρια, είχε μια καρδιά από το πιο μαλακό παιδικό μέταλλο.

Στα «πρωτοδεύτερα» της μεγάλης Ένωσης του ’50 και αρχές του ’60, «έβγαζε» στο στέκι του Κορομηλά τις πιο δύσκολες καραμπόλες μαζί με τον Ρασπούτιν και τον Πονηρό. Για όσους τους θυμούνται...

Αντισυμβατικός και εν πολλοίς αυτοκαταστροφικός (με τις επιλογές του στην προσωπική του ζωή) αλλά και ευγενής, σεβαστικός και καλόκαρδος, όσο ουδείς κυριλέ καθωσπρεπιστής, ζούσε διακριτικά, πάντα κάτω από το βάρος του ίσκιου που όλα τα λαϊκά μετακατοχικά παιδιά κουβαλούσαν μέσα τους.

Τώρα που το πλαστικό και το ανεικονικό μεταλλάσσει τις επαρχίες των παιδικών μας χρόνων σε αστικούς χημειοσωλήνες, ο Μαθιός πορεύεται ήρεμα και σεβαστικά προς του «Παράδεισου την πόρτα», όντας βέβαιος, πως εκεί θα συναντήσει τον Νικόλα, τον Μένιο, τον Μανώλη, τον Καρδίτσα και άλλους πολλούς βλάμηδες από τις παλιές, χαμένες, αλάνες των Αγίων.

Καλό σου ταξίδι Μάνθο.