Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης
Μετά τον μεγάλο φίλο, τον Νικόλα τον Γκαβέρα, «που ‘φυγε» πρόσφατα από κοντά μας, τώρα, (29/3/2013) «πάει» και ο Μένιος. Ο Κορομηλάς.
Η μεταλλαγμένη σήμερα Τσούμπα – παλιοί κάτοικοί της και οι δυο – αδυνάτισε πολύ πια και οι χωμάτινοι Άγιοι Ανάργυροι αποχαιρετούν ακόμα ένα δικό τους άνθρωπο. Χαρακτηριστική περσόνα των Αγίων ο Μένιος, ταύτισε περισσότερο από τον καθένα τον εαυτόν του με την αγαπημένη του Ένωση. «Παράγοντας» (όχι σαν τους σημερινούς επαγγελματίες – προς Θεού!) από νέος («πειρατής» – ταξιτζής τότε) ο Μένιος βρισκόταν συχνά έξω από κανόνες ποδοσφαιρικής ευγένειας. Ιδιαίτερα όταν η Ένωση έπαιζε με τον Ολυμπιακό Λιοσίων ή το Μενίδι. Φωνακλάς, φασαριόζος, παρεμβατικός, έτοιμος να αρχίσει αλλά και να σβήσει έναν ποδοσφαιροκαυγά για χάρη της Ένωσης.
Το στέκι του Κορομηλά, τα σφαιριστήρια του Γιάννη δηλαδή, αλλά και των αδελφών του Μένιου και Θόδωρου ήτανε σημείο συνάντησης όλων των νέων Αγιαναργυριωτών. Και ποιος δεν «πέρασε» (δεκαετίες ‘50-‘60) από τα σφαιριστήρια των Κορομηλάδων; (αρχές οδού Μάχης Κρήτης, δίπλα στο τότε φαρμακείο του Μελά στην πλατεία, σήμερα ο ΠΑΡΑΒΑΣ). Για μια ξερή, μια κολιτσίνα, λίγο «ποδοσφαιράκι» ή μπιλιάρδο με στοίχημα ένα μπακλαβά ή ένα κανταΐφι (που πολλές φορές γραφότανε στο τεφτέρι του Γιάννη και του Μένιου). Πάνω απ’ όλα όμως για να συζητήσει για τα «κατορθώματα» της Ενωσάρας και να ξεφύγει έτσι για λίγο από τα μικρά ή μεγάλα αδιέξοδα και της τότε σκληρής πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας.
Και ο Μένιος παντού παρών. Πότε με τους «ανήσυχους» γραμματισμένους, από την δραστήρια Λέσχη «Κασταλία», που αριβάρανε στα σφαιριστήρια – ουδεμία σχέση με τις τωρινές καφετέριες – για μια πρέφα και πότε με τους κάλφες και τους μάστορες του σιδεράδικου του Ζχαριάδη που φωνασκούσανε για ένα «κάλπικο» γκολ στο ποδοσφαιράκι.
Και τα κατάφερνε πάντα καλά ο Μένιος. Όπως καλά και διακριτικά τα κατάφερνε και σε άλλες, πιο ευαίσθητες, περιπτώσεις που η βοήθειά του ήτανε «δώρο Θεού».
Η μεταλλαγμένη σήμερα Τσούμπα – παλιοί κάτοικοί της και οι δυο – αδυνάτισε πολύ πια και οι χωμάτινοι Άγιοι Ανάργυροι αποχαιρετούν ακόμα ένα δικό τους άνθρωπο. Χαρακτηριστική περσόνα των Αγίων ο Μένιος, ταύτισε περισσότερο από τον καθένα τον εαυτόν του με την αγαπημένη του Ένωση. «Παράγοντας» (όχι σαν τους σημερινούς επαγγελματίες – προς Θεού!) από νέος («πειρατής» – ταξιτζής τότε) ο Μένιος βρισκόταν συχνά έξω από κανόνες ποδοσφαιρικής ευγένειας. Ιδιαίτερα όταν η Ένωση έπαιζε με τον Ολυμπιακό Λιοσίων ή το Μενίδι. Φωνακλάς, φασαριόζος, παρεμβατικός, έτοιμος να αρχίσει αλλά και να σβήσει έναν ποδοσφαιροκαυγά για χάρη της Ένωσης.
Το στέκι του Κορομηλά, τα σφαιριστήρια του Γιάννη δηλαδή, αλλά και των αδελφών του Μένιου και Θόδωρου ήτανε σημείο συνάντησης όλων των νέων Αγιαναργυριωτών. Και ποιος δεν «πέρασε» (δεκαετίες ‘50-‘60) από τα σφαιριστήρια των Κορομηλάδων; (αρχές οδού Μάχης Κρήτης, δίπλα στο τότε φαρμακείο του Μελά στην πλατεία, σήμερα ο ΠΑΡΑΒΑΣ). Για μια ξερή, μια κολιτσίνα, λίγο «ποδοσφαιράκι» ή μπιλιάρδο με στοίχημα ένα μπακλαβά ή ένα κανταΐφι (που πολλές φορές γραφότανε στο τεφτέρι του Γιάννη και του Μένιου). Πάνω απ’ όλα όμως για να συζητήσει για τα «κατορθώματα» της Ενωσάρας και να ξεφύγει έτσι για λίγο από τα μικρά ή μεγάλα αδιέξοδα και της τότε σκληρής πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας.
Και ο Μένιος παντού παρών. Πότε με τους «ανήσυχους» γραμματισμένους, από την δραστήρια Λέσχη «Κασταλία», που αριβάρανε στα σφαιριστήρια – ουδεμία σχέση με τις τωρινές καφετέριες – για μια πρέφα και πότε με τους κάλφες και τους μάστορες του σιδεράδικου του Ζχαριάδη που φωνασκούσανε για ένα «κάλπικο» γκολ στο ποδοσφαιράκι.
Και τα κατάφερνε πάντα καλά ο Μένιος. Όπως καλά και διακριτικά τα κατάφερνε και σε άλλες, πιο ευαίσθητες, περιπτώσεις που η βοήθειά του ήτανε «δώρο Θεού».
Μένιο, καλό σου ταξίδι.
Από το λεύκωμα "Η πόλη των Αγίων": Μια παρέα ποδοσφαιριστών και φιλάθλων της "Ένωσης" στο Λαύριο, μέσα της δεκαετίας του '50. Ανάμεσά τους, ο Μένιος Κορομηλάς, στη σειρά των όρθιων, πέμπτος από αριστερά, αμέσως μετά (έκτος) ο Δημήτρης Φεργάδης και τελευταίος δεξιά από τους καθιστούς ο αδελφός του Μένιου, Γιάννης Κορομηλάς.
Από το λεύκωμα "Η πόλη των Αγίων": Μια παρέα ποδοσφαιριστών και φιλάθλων της "Ένωσης" στο Λαύριο, μέσα της δεκαετίας του '50. Ανάμεσά τους, ο Μένιος Κορομηλάς, στη σειρά των όρθιων, πέμπτος από αριστερά, αμέσως μετά (έκτος) ο Δημήτρης Φεργάδης και τελευταίος δεξιά από τους καθιστούς ο αδελφός του Μένιου, Γιάννης Κορομηλάς.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου