Όταν ο αριστερός δήμαρχος είναι ο ...εχθρός

των Μιχάλη Ψύλου και Μπάμπη Στίγκα

Απεταξάμην το Σατανά; Απεταξάμην. Ευθύς εξαρχής θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν διακατεχόμαστε από αντικομουνιστικά σύνδρομα, αλλά αποκλειστικά και μόνο από την αγωνία να βοηθήσουμε με κάποιες σκέψεις τη θεμελιώδη για εμάς συζήτηση: Αν υπάρχει περιθώριο κοινής δράσης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς για να αλλάξει η πυξίδα του τόπου και του δήμου μας προς όφελος του λαού, των εργαζομένων και των ανέργων, των νέων και των βετεράνων της ζωής.
Αφορμή μας έδωσε η έκβαση των δημοτικών εκλογών σε πολλές πόλεις και περιοχές της χώρας αλλά και στο δήμο Αγίων Αναργύρων -Καματερού όπου είχαμε την τύχη να ζήσουμε από κοντά τα γεγονότα.
Ο υποψήφιος δήμαρχος Γιώργος Κομματάς, που υποστηρίχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ανεξάρτητες δημοτικές κινήσεις, δεν εξελέγη στο δεύτερο γύρο για περίπου 200 ψήφους. O N. Σαράντης πήρε 12.461 ψήφους (50.45%) και στον πρώτο γύρο είχε λάβει 11.501 ψήφους (διαφορά +960). Ο Κομματάς πήρε στο δεύτερο γύρο 12.240 ψήφους (49.55%) από 6.098 ψήφους στον πρώτο γύρο (23,29%) αυξάνοντας δηλαδή τη δύναμή του κατά 6.142 ψήφους. Με απλά λόγια: Ο Κομματάς είναι ο πραγματικός νικητής, όσο και αν φυσικά η νίκη δεν είναι ενός ανδρός, καθώς συσπείρωσε σχεδόν όλους τους αντιπάλους του Ν. Σαράντη. Ανάμεσα στις δύο Κυριακές κατέρρευσε όλο το σύστημα των πελατειακών σχέσεων που είχε στήσει η δημοτική αρχή Σαράντη. Παραλίγο οι δημότες των Αγίων και του Καματερού να επιτύχουν το ακατόρθωτο και να γράψουν ιστορία. Καλύψαμε μια διαφορά 20 ποσοστιαίων μονάδων, συσπειρώνοντας στο δεύτερο γύρο την αγωνία χιλιάδων ανθρώπων που την πρώτη Κυριακή είχαν ψηφίσει άλλους συνδυασμούς. Αλλά χάσαμε! Για 200 και κάτι ψήφους. Το σύστημα Σαράντη διασώθηκε πολιτικά την τελευταία στιγμή για άλλα πέντε χρόνια. Για 221 ψήφους ! Στο ερώτημα γιατί επικράτησε τελικά -έστω και οριακά ο Ν. Σαράντης-υπάρχουν φυσικά πολλές απαντήσεις. Εμείς θα περιοριστούμε να μελετήσουμε μία: Την περίπτωση του ΚΚΕ.

Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση που εξέδωσε η κομματική οργάνωση Αγίων Αναργύρων-Καματερού του ΚΚΕ μετά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών:
«Καλούμε το λαό των Αγίων Αναργύρων-Καματερού να αποδοκιμάσει τη λογική του μικρότερου κακού που πάντα οδηγεί στο μεγαλύτερο κακό. Στο Δήμο Αγίων Αναργύρων-Καματερού να καταδικαστεί η αντιλαϊκή διοίκηση Σαράντη και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής το Γ. Κομματά. Στην Περιφέρεια να καταδικαστεί ο εκλεκτός της συγκυβέρνησης Γ. Σγουρός και η υποψήφια της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ Ρ. Δούρου. Όλοι τους υιοθετούν την αντίληψη του ευρωμονόδρομου και την υπηρετούν στην περιφερειακή και τοπική διοίκηση. Παρά τις επιμέρους διαφορές τους, στηρίζουν τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το σάπιο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα».
Αυτά ανακοίνωσε το ΚΚΕ και όχι φυσικά η δημοτική του παράταξη ή ο υποψήφιος δήμαρχός του στο δήμο μας . Με συντροφική χαρά είδαμε ότι αυτή την κοντόφθαλμη γραμμή ΔΕΝ την αποδέχθηκαν εκατοντάδες οπαδοί και μέλη του ΚΚΕ, που ψήφισαν στο δεύτερο γύρο τον αριστερό υποψήφιο δήμαρχο Γιώργο Κομματά. Φυσικά υπήρξε και η άλλη πλευρά: Εκατοντάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ στο δεύτερο γύρο ψήφισαν άκυρο ή λευκό στο δήμο Αγίων Αναργύρων-Καματερού. Αδιάψευστη απόδειξη η τεράστια διαφορά άκυρων-λευκών ανάμεσα στους δύο γύρους των εκλογών, που τελικά οδήγησαν τον Ν. Σαράντη για άλλα πέντε χρόνια στο δήμο. Στον Β` γύρο τα άκυρα ήταν 900 περισσότερα και τα λευκά 838 περισσότερα, σε σχέση με τον πρώτο γύρο. Με απλά λόγια : Τα άκυρα και τα λευκά στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών ήταν σχεδόν 8πλάσια από τα 221 ψηφοδέλτια με τα οποία νίκησε ο Ν.Σαράντης. (Αν και όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές υπήρχαν πληροφορίες για επανακαταμέτρηση).
Φυσικά και η ψήφος είναι ελεύθερο δικαίωμα. Μακριά από εμάς κάθε σκέψη επιβολής της άλλης άποψης. Όπως δικαίωμά μας είναι να εκφράζουμε και εμείς τη γνώμη μας. Συντροφικά. Χωρίς διάθεση πολεμικής. Η ευθύνη για την πορεία της πόλης μας είναι όλων μας, άλλωστε.!
Δυστυχώς, το ΚΚΕ επέλεξε και στο δήμο Αγίων Αναργύρων -Καματερού να βρει “πεδίο” για την αντιμετώπιση της λυκοσυμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του σάπιου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος . Άποψη με την οποία εκατομμύρια Αριστεροί μπορεί να συμφωνούν, αλλά σίγουρα δεν ήταν το ζητούμενο των δημοτικών εκλογών. Για τον λόγο αυτό προφανώς και οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ διχάστηκαν στον δεύτερο γύρο.
Δεν έχουμε καμιά διάθεση μετωπικής ρήξης με την ηγεσία και πολύ περισσότερο με τη βάση του ΚΚΕ. Το αντίθετο μάλιστα. Ανεξάρτητα από τις στρατηγικές, πολιτικές και ιδεολογικές διαφωνίες δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι χωρίς το ΚΚΕ είναι αδύνατο να υπάρξει αξιόμαχο μέτωπο ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου. Σύντροφοι, εμείς δεν νιώθουμε ικανοποίηση όταν η πορεία των εξελίξεων κάνει πολλές φορές το ΚΚΕ να πληρώνει ακριβά το τίμημα των εσφαλμένων, κατά τη γνώμη μας, επιλογών του. Οι τελευταίες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δημιουργούσαν τις συνθήκες για τις οποίες μια λιγότερο φοβική ηγεσία θα μπορούσε να σπάσει τα “τείχη”.
Δυστυχώς κάποιοι επιμένουν να αποκλείουν κάθε πολιτική συμμαχία, πέραν των μετωπικών σχημάτων του ΚΚΕ. Σύντροφοι, αντί να διεκδικείτε με αυτοπεποίθηση την ηγεμονία σε ένα ευρύτερο λαϊκό μέτωπο, κλείνεστε στον εαυτό σας σαν στρείδια, φοβούμενοι ότι τα μέλη και οι οπαδοί σας θα «μολυνθούν» με κάποια επικίνδυνη αρρώστια αν συγχρωτισθούν με άλλα αριστερά ρεύματα. Λέτε ότι μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εκφράσει την πλατιά «κοινωνική συμμαχία» που προωθεί . Για κάποιους στο ΚΚΕ, όλοι οι άλλοι Αριστεροί είναι «συνειδητοί αναθεωρητές του Μαρξισμού» και προσπαθούν δήθεν να διαλύσουν το κόμμα.
Όχι, σύντροφοι. Δεν είμαστε εχθροί. Οι άλλοι αριστεροί ψηφοφόροι δεν είναι αντίπαλοι. Δεν μπορεί ο χειρότερος εχθρός να είναι ο πιο κοντινός σας αριστερός ψηφοφόρος γιατί και αυτός μιλάει τη γλώσσα του κόσμου σας και αμφισβητεί το αλάθητό σας . Να γκρεμίσουμε επιτέλους τα ‘τείχη’.
Άλλωστε και ο ίδιος ο Λένιν είχε δώσει την απάντηση πριν έναν αιώνα:
«Να κάνεις πόλεμο για την ανατροπή και να παραιτείσαι προκαταβολικά από συμφωνίες και συμβιβασμούς με τους ενδεχόμενους –έστω και προσωρινούς, ασταθείς, ταλαντευόμενους, συμβατικούς συμμάχους - δεν είναι πράγμα σε αφάνταστο βαθμό γελοίο;» (Απαντα Β.Ι.Λένιν τ. 41. σελ. 54)