Από Αγρός
Την Τετάρτη 4/6, η συλλογικότητα της κατάληψης του Αγρού, μαζί με αλληλέγγυους-ες, βρεθήκαμε στα γραφεία του Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου για να μπλοκάρουμε τους διαγωνισμούς για ένα πλήθος από νέα μαγαζιά -ένα ακόμη επεισόδιο στο ξεπούλημά του από το κράτος και τα τσιράκια του σε ιδιώτες. Στο σημείο κρεμάστηκε πανό και μοιράστηκε κείμενο αντιπληροφόρησης, ενώ εκεί βρίσκονταν και πολλοί άλλοι κάτοικοι των περιοχών και φορείς αριστερών κομματικών οργανώσεων. Αυτό που αντιμετωπίσαμε ήταν αναμενόμενο.
Ο πρόεδρος του φορέα Μιχαλόπουλος, σε ρόλο "μεγάλου αγωνιστή", να πετάει το μπαλάκι στον κόσμο και να θέτει ψευτοδιλήμματα του τύπου "πώς θα ζήσουν οι εργαζόμενοι του πάρκου αν τους πετάξουμε στο δρόμο", "βρείτε μου πόρους για την επιβίωση του πάρκου και δεν θα προχωρήσω σε διαγωνισμούς", και άλλα τέτοια καταγέλαστα, με σκοπό να εκβιάσει τη σιωπή και τη συνενοχή μας. Μαζί με τον πρόεδρο του ΑΣΔΑ Μποζίκα, επιχειρούσε να κάνει μαζί μας... διάλογο!
Προφανώς και πήραν τις απαντήσεις που τους άρμοζαν. Είμαστε αδιαπραγμάτευτα ενάντια στην εμπορευματοποίηση του πάρκου, την περίφραξη και τους αποκλεισμούς που παράγει. Αποτελούμε μέρος της ροής της καθημερινότητας του πάρκου, ζούμε μέσα σε αυτό, εδαφικοποιούμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Οι όποιοι διάλογοι λοιπόν με τους φυσικούς φορείς της λεηλασίας του, δεν μπορεί παρά να συνεισφέρουν στη συνέχεια της καταστροφής του και σε ό,τι μας αφορά οι συναντήσεις μας μαζί τους δεν μπορεί να εξαντλούνται σε "φιλικές", "πολιτισμένες" κουβεντούλες.
Το θέατρο του παραλόγου έληξε με την ακύρωση του διαγωνισμού. Η είσοδος των γραφείων του φορέα αποκλείστηκε με πανό, όπως είχε γίνει και πριν τρία χρόνια, όταν πάλι με αντίστοιχο διαγωνισμό επιχειρούσαν να παραδώσουν το κτίσμα της κάτω λίμνης και της γύρω περιοχής στην ερημοποίηση με τη δημιουργία μιας ακόμη καφετερίας.
Ο Φορέας, με τους φυτευτούς θεσμικούς του παράγοντες, που επιταχύνουν όσο ποτέ άλλοτε τον τεμαχισμό του πάρκου σε εμπορικά φιλέτα, όσο και οι "σωτήρες" δήμαρχοι των γύρω δήμων, βρίσκονται ξεκάθαρα στην απέναντι όχθη και θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε προσπάθεια να καταστρέψουν το πάρκο.
Την Τετάρτη 11/6 στις 7, ο Φορέας καλεί σε διαγωνισμό και για άλλα μαγαζάκια.
Να είμαστε όλες-οι εκεί.
Τετάρτη 11/6, στις 6.00 μ.μ. στα γραφεία του Φορέα Διαχείρισης του πάρκου Tρίτση Σπ. Μουστακλή 23 (είσοδος από Δημοκρατίας, μετά τις εργατικές πολυκατοικίες)
Ο πρόεδρος του φορέα Μιχαλόπουλος, σε ρόλο "μεγάλου αγωνιστή", να πετάει το μπαλάκι στον κόσμο και να θέτει ψευτοδιλήμματα του τύπου "πώς θα ζήσουν οι εργαζόμενοι του πάρκου αν τους πετάξουμε στο δρόμο", "βρείτε μου πόρους για την επιβίωση του πάρκου και δεν θα προχωρήσω σε διαγωνισμούς", και άλλα τέτοια καταγέλαστα, με σκοπό να εκβιάσει τη σιωπή και τη συνενοχή μας. Μαζί με τον πρόεδρο του ΑΣΔΑ Μποζίκα, επιχειρούσε να κάνει μαζί μας... διάλογο!
Προφανώς και πήραν τις απαντήσεις που τους άρμοζαν. Είμαστε αδιαπραγμάτευτα ενάντια στην εμπορευματοποίηση του πάρκου, την περίφραξη και τους αποκλεισμούς που παράγει. Αποτελούμε μέρος της ροής της καθημερινότητας του πάρκου, ζούμε μέσα σε αυτό, εδαφικοποιούμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Οι όποιοι διάλογοι λοιπόν με τους φυσικούς φορείς της λεηλασίας του, δεν μπορεί παρά να συνεισφέρουν στη συνέχεια της καταστροφής του και σε ό,τι μας αφορά οι συναντήσεις μας μαζί τους δεν μπορεί να εξαντλούνται σε "φιλικές", "πολιτισμένες" κουβεντούλες.
Το θέατρο του παραλόγου έληξε με την ακύρωση του διαγωνισμού. Η είσοδος των γραφείων του φορέα αποκλείστηκε με πανό, όπως είχε γίνει και πριν τρία χρόνια, όταν πάλι με αντίστοιχο διαγωνισμό επιχειρούσαν να παραδώσουν το κτίσμα της κάτω λίμνης και της γύρω περιοχής στην ερημοποίηση με τη δημιουργία μιας ακόμη καφετερίας.
Ο Φορέας, με τους φυτευτούς θεσμικούς του παράγοντες, που επιταχύνουν όσο ποτέ άλλοτε τον τεμαχισμό του πάρκου σε εμπορικά φιλέτα, όσο και οι "σωτήρες" δήμαρχοι των γύρω δήμων, βρίσκονται ξεκάθαρα στην απέναντι όχθη και θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε προσπάθεια να καταστρέψουν το πάρκο.
Την Τετάρτη 11/6 στις 7, ο Φορέας καλεί σε διαγωνισμό και για άλλα μαγαζάκια.
Να είμαστε όλες-οι εκεί.
Τετάρτη 11/6, στις 6.00 μ.μ. στα γραφεία του Φορέα Διαχείρισης του πάρκου Tρίτση Σπ. Μουστακλή 23 (είσοδος από Δημοκρατίας, μετά τις εργατικές πολυκατοικίες)
Ακολουθεί το κείμενο της Παρέμβασης του Αγρού
(Για να κατεβάσετε το κείμενο της παρέμβασης σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ)
Η ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ-ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ
Το πάρκο Τρίτση, ο χώρος των 1100 στρεμμάτων που αποτελεί πνεύμονα ζωής όχι μόνο για τους κατοίκους των γύρω περιοχών αλλά και ολόκληρου του λεκανοπεδίου, απειλείται όσο ποτέ άλλοτε με αφανισμό. Και δεν πρόκειται για κάποια δυσοίωνη πρόβλεψη, αλλά για διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα σχέδια που δρομολογούνται, εδώ και περισσότερο από 10 χρόνια τώρα, για την τύχη του, και που το θέλουν ένα τεράστιο εμπορευματικό κέντρο, με καφετέριες, εστιατόρια, χώρους εκπαιδευτικής κατανάλωσης (bird watching, ερπετάριο, εκπαιδευτικές εκδρομές μαθητών κλπ), χώρους πώλησης οικοευαισθησίας (εδώ πρωτοστατούν πολυάριθμες μη κυβερνητικές οργανώσεις), φαίνεται ότι κορυφώνονται.
Ο Φορέας Διαχείρισης του Πάρκου, που αποτελείται από θεσμικούς παράγοντες, γνήσιους εκφραστές του καθεστώτος της ανάπτυξης-λεηλασίας γης και ανθρώπων, που δεν βλέπουν το πάρκο παρά ως συνώνυμο του κέρδους και της εκμετάλλευσης, προκήρυξε τις τελευταίες μέρες διαγωνισμούς για πολλά νέα μαγαζάκια μέσα στο πάρκο: λούνα παρκ, εστιατόριο, ποδηλατάδικα, σημεία για πάγκους πώλησης προϊόντων και πολλά άλλα. Κι όλα ενδεδυμένα με το πιασάρικο οικολογικό περιτύλιγμα, ώστε να μην μπαίνει ζήτημα αλλαγής του χαρακτήρα του πάρκου, προς αποφυγή των όποιων αντιστάσεων. Χαρακτηριστικό σημείο της οικολογίζουσας ρητορικής υπάρχει σε μια από τις προκηρύξεις: "... (θα δίνεται) δυνατότητα οργάνωσης πολιτιστικών και άλλων εκδηλώσεων που έχουν σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, την υγιεινή μεσογειακή διατροφή, τον αγροτικό πολιτισμό και την προβολή παραδοσιακών αγροτικών προϊόντων". Όλα καλά λοιπόν για το επιτελείο διαχείρισης του πάρκου: τα εμπορεύματα ρέουν, ταυτόχρονα με την πώληση οικολογίας και την εκτόνωση της όποιας οικοευαισθησίας.
Παράλληλα, το πάρκο διεκδικείται σθεναρά από το δήμο Ιλίου, και συγκεκριμένα από τον επανεκλεγμένο δήμαρχο Ζενέτο, τον αγαπημένο των εμπόρων, ώστε να επεκταθούν σε αυτό τα "έργα πνοής" που βλέπουμε στον δήμο Ιλίου, με τα τραπεζοκαθίσματα να κατακλύζουν τις πλατείες και το άλσος, και τις "λευκές του νύχτες" να χλευάζουν τις σκοτεινές μας μέρες. Στο ίδιο μέτωπο με τον Ζενέτο κι ο δήμαρχος Καματερού-Αγ. Αναργύρων, Σαράντης, που επίσης έχει γεμίσει τις πλατείες των γειτονιών μας με τραπεζοκαθίσματα. Ενδεικτικό επίσης του μεγαλοεπιχειρηματικού ενδιαφέροντος για το πάρκο είναι η παρουσία του υιού Κόκαλη με την μη κυβερνητική οργάνωση ΓΗ, που με κουζίνες και καλλιέργειες προσπαθεί να μας πείσει για το οικολογικό του έργο, σε μια τραγική προσπάθεια απομίμησης αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων γης. Είναι τουλάχιστον αφελής όποιος-α θεωρεί την παρουσία του εν λόγω επιχειρηματία άνευ επιχειρηματικών προθέσεων. Το πάρκο κόβεται σε φιλέτα και σε αυτό συνεισφέρουν τα μέγιστα και οι πολλές ΜΚΟ -που αποτελούν πάντα προπομπούς στα μεγάλα αναπτυξιακά φαγοπότια.
Αυτό που χρειάζεται να γίνει αντιληπτό είναι ότι επιχειρούν αλλαγή του ανοιχτού, δημόσιου χαρακτήρα του πάρκου, επιχειρούν να το κάνουν αβίωτο για όλους κι όλες εμάς που το θεωρούμε ζωντανό κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Το πάρκο μέρα με την ημέρα τεμαχίζεται σε όλο και περισσότερες εμπορευματοποιημένες ζώνες, όπου κανείς μπορεί να έχει πρόσβαση μόνο αν έχει χρήματα, αν είναι σε θέση να καταναλώσει. Από επισκέπτες του πάρκου, οι κάτοικοι μετατρέπονται σε καταναλωτές και δεν είναι καθόλου παρακινδυνευμένο να πούμε ότι δεν αργεί η μέρα που θα χρειάζεται να πληρώνεται κάποιο αντίτιμο προκειμένου να έχει κανείς πρόσβαση στο πάρκο. Δεν είναι τυχαίο, που η "κοινωφελής" εταιρία ΔΕΗ ηλεκτροδότησε πέρυσι το Σεπτέμβρη (μετά από 8 μήνες χωρίς ρεύμα λόγω χρεών) μόνο το εμπορευματοποιημένο κομμάτι του πάρκου και άφησε στο σκοτάδι το υπόλοιπο -προφανώς εμπόρευμα και ηλεκτροδότηση πάνε μαζί. Για τη μη ηλεκτροδότηση του πάρκου, είχε συμβάλλει κι ο "σωτήρας" Ζενέτος, ζητώντας από το πάρκο να αποπληρώσει την ίδια περίοδο πανάρχαια και ίσως ανύπαρκτα χρέη προς το δήμο Ιλίου (μιας που η εικόνα εγκατάλειψης του πάρκου τον βολεύει ώστε να φέρεται στη συνέχεια ως μοναδική λύση η μεταβίβαση του πάρκου στο δήμο Ιλίου).
Το πάρκο και κάθε δημόσιος χώρος δεν θα σωθεί μέσω της εμπορευματοποίησής του, αντίθετα μέσα από αυτήν οδηγείται στον αφανισμό.
Δεν χρειάζεται ιδιοκτήτες και επιχειρήσεις. Το πάρκο ανήκει στα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα του και σε όσους/ όσες επιθυμούν να το χαίρονται χωρίς χρηματικά αντίτιμα και αποκλεισμούς. Θα παραμείνει ζωντανό και θα διατηρήσει τον ανοικτό, κοινωνικό του χαρακτήρα, μόνο αν δεν το αφήσουμε στα χέρια λαμόγιων, εμπόρων και διοικούντων. Μόνο αν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι/ίδιες συλλογικές πρωτοβουλίες οικειοποίησης και φροντίδας του. Να οργανώσουμε συλλογικά τις αντιστάσεις ενάντια στις πολιτικές που το απειλούν. Να λειτουργήσουμε από κοινού, αντιιεραρχικά και χωρίς εκπροσωπήσεις, για να εμποδίσουμε την επέκταση της εμπορευματοποίησής του.
4-6-2014
Αγρός,
Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση
(Για να κατεβάσετε το κείμενο της παρέμβασης σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ)
Η ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ-ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ
Το πάρκο Τρίτση, ο χώρος των 1100 στρεμμάτων που αποτελεί πνεύμονα ζωής όχι μόνο για τους κατοίκους των γύρω περιοχών αλλά και ολόκληρου του λεκανοπεδίου, απειλείται όσο ποτέ άλλοτε με αφανισμό. Και δεν πρόκειται για κάποια δυσοίωνη πρόβλεψη, αλλά για διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα σχέδια που δρομολογούνται, εδώ και περισσότερο από 10 χρόνια τώρα, για την τύχη του, και που το θέλουν ένα τεράστιο εμπορευματικό κέντρο, με καφετέριες, εστιατόρια, χώρους εκπαιδευτικής κατανάλωσης (bird watching, ερπετάριο, εκπαιδευτικές εκδρομές μαθητών κλπ), χώρους πώλησης οικοευαισθησίας (εδώ πρωτοστατούν πολυάριθμες μη κυβερνητικές οργανώσεις), φαίνεται ότι κορυφώνονται.
Ο Φορέας Διαχείρισης του Πάρκου, που αποτελείται από θεσμικούς παράγοντες, γνήσιους εκφραστές του καθεστώτος της ανάπτυξης-λεηλασίας γης και ανθρώπων, που δεν βλέπουν το πάρκο παρά ως συνώνυμο του κέρδους και της εκμετάλλευσης, προκήρυξε τις τελευταίες μέρες διαγωνισμούς για πολλά νέα μαγαζάκια μέσα στο πάρκο: λούνα παρκ, εστιατόριο, ποδηλατάδικα, σημεία για πάγκους πώλησης προϊόντων και πολλά άλλα. Κι όλα ενδεδυμένα με το πιασάρικο οικολογικό περιτύλιγμα, ώστε να μην μπαίνει ζήτημα αλλαγής του χαρακτήρα του πάρκου, προς αποφυγή των όποιων αντιστάσεων. Χαρακτηριστικό σημείο της οικολογίζουσας ρητορικής υπάρχει σε μια από τις προκηρύξεις: "... (θα δίνεται) δυνατότητα οργάνωσης πολιτιστικών και άλλων εκδηλώσεων που έχουν σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, την υγιεινή μεσογειακή διατροφή, τον αγροτικό πολιτισμό και την προβολή παραδοσιακών αγροτικών προϊόντων". Όλα καλά λοιπόν για το επιτελείο διαχείρισης του πάρκου: τα εμπορεύματα ρέουν, ταυτόχρονα με την πώληση οικολογίας και την εκτόνωση της όποιας οικοευαισθησίας.
Παράλληλα, το πάρκο διεκδικείται σθεναρά από το δήμο Ιλίου, και συγκεκριμένα από τον επανεκλεγμένο δήμαρχο Ζενέτο, τον αγαπημένο των εμπόρων, ώστε να επεκταθούν σε αυτό τα "έργα πνοής" που βλέπουμε στον δήμο Ιλίου, με τα τραπεζοκαθίσματα να κατακλύζουν τις πλατείες και το άλσος, και τις "λευκές του νύχτες" να χλευάζουν τις σκοτεινές μας μέρες. Στο ίδιο μέτωπο με τον Ζενέτο κι ο δήμαρχος Καματερού-Αγ. Αναργύρων, Σαράντης, που επίσης έχει γεμίσει τις πλατείες των γειτονιών μας με τραπεζοκαθίσματα. Ενδεικτικό επίσης του μεγαλοεπιχειρηματικού ενδιαφέροντος για το πάρκο είναι η παρουσία του υιού Κόκαλη με την μη κυβερνητική οργάνωση ΓΗ, που με κουζίνες και καλλιέργειες προσπαθεί να μας πείσει για το οικολογικό του έργο, σε μια τραγική προσπάθεια απομίμησης αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων γης. Είναι τουλάχιστον αφελής όποιος-α θεωρεί την παρουσία του εν λόγω επιχειρηματία άνευ επιχειρηματικών προθέσεων. Το πάρκο κόβεται σε φιλέτα και σε αυτό συνεισφέρουν τα μέγιστα και οι πολλές ΜΚΟ -που αποτελούν πάντα προπομπούς στα μεγάλα αναπτυξιακά φαγοπότια.
Αυτό που χρειάζεται να γίνει αντιληπτό είναι ότι επιχειρούν αλλαγή του ανοιχτού, δημόσιου χαρακτήρα του πάρκου, επιχειρούν να το κάνουν αβίωτο για όλους κι όλες εμάς που το θεωρούμε ζωντανό κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Το πάρκο μέρα με την ημέρα τεμαχίζεται σε όλο και περισσότερες εμπορευματοποιημένες ζώνες, όπου κανείς μπορεί να έχει πρόσβαση μόνο αν έχει χρήματα, αν είναι σε θέση να καταναλώσει. Από επισκέπτες του πάρκου, οι κάτοικοι μετατρέπονται σε καταναλωτές και δεν είναι καθόλου παρακινδυνευμένο να πούμε ότι δεν αργεί η μέρα που θα χρειάζεται να πληρώνεται κάποιο αντίτιμο προκειμένου να έχει κανείς πρόσβαση στο πάρκο. Δεν είναι τυχαίο, που η "κοινωφελής" εταιρία ΔΕΗ ηλεκτροδότησε πέρυσι το Σεπτέμβρη (μετά από 8 μήνες χωρίς ρεύμα λόγω χρεών) μόνο το εμπορευματοποιημένο κομμάτι του πάρκου και άφησε στο σκοτάδι το υπόλοιπο -προφανώς εμπόρευμα και ηλεκτροδότηση πάνε μαζί. Για τη μη ηλεκτροδότηση του πάρκου, είχε συμβάλλει κι ο "σωτήρας" Ζενέτος, ζητώντας από το πάρκο να αποπληρώσει την ίδια περίοδο πανάρχαια και ίσως ανύπαρκτα χρέη προς το δήμο Ιλίου (μιας που η εικόνα εγκατάλειψης του πάρκου τον βολεύει ώστε να φέρεται στη συνέχεια ως μοναδική λύση η μεταβίβαση του πάρκου στο δήμο Ιλίου).
Το πάρκο και κάθε δημόσιος χώρος δεν θα σωθεί μέσω της εμπορευματοποίησής του, αντίθετα μέσα από αυτήν οδηγείται στον αφανισμό.
Δεν χρειάζεται ιδιοκτήτες και επιχειρήσεις. Το πάρκο ανήκει στα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα του και σε όσους/ όσες επιθυμούν να το χαίρονται χωρίς χρηματικά αντίτιμα και αποκλεισμούς. Θα παραμείνει ζωντανό και θα διατηρήσει τον ανοικτό, κοινωνικό του χαρακτήρα, μόνο αν δεν το αφήσουμε στα χέρια λαμόγιων, εμπόρων και διοικούντων. Μόνο αν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι/ίδιες συλλογικές πρωτοβουλίες οικειοποίησης και φροντίδας του. Να οργανώσουμε συλλογικά τις αντιστάσεις ενάντια στις πολιτικές που το απειλούν. Να λειτουργήσουμε από κοινού, αντιιεραρχικά και χωρίς εκπροσωπήσεις, για να εμποδίσουμε την επέκταση της εμπορευματοποίησής του.
4-6-2014
Αγρός,
Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου