Η αναγκαιότητα των κινηματικών δράσεων

Μπλόκο στη Δ.Ο.Υ. των Αγίων. Για το χαράτσι (ΕΝΦΙΑ)

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης

Μένω κι εγώ εδώ. Σε ιδιόκτητο σπίτι. Προνομιούχος Ακρίτας της Δυτικής όχθης. Και παρακολουθώ τα δρώμενα με το ιδιαίτερο ενδιαφέρον ενεργού πολίτη. Αυτονόητο είναι πως συμφωνώ απόλυτα με παρεμβάσεις πολιτικών φορέων (κομμάτων, συνδικάτων κλπ.) ή κινημάτων που παλεύουν, με διαπιστωμένη ειλικρίνεια, για την κατάργηση – καθαρές κουβέντες – παράνομων, αντιλαϊκών, ανήθικων νόμων. Όπως τώρα, με τον ληστρικό ΕΝΦΙΑ. Κοινώς χαράτσι και πιο κοινώς …Δήμευση μικροϊδιοκτησιών.
Καλώς παρενέβησαν πρόσφατα (Εφημερίδα Συντακτών 26/9/14) στη Δ.Ο.Υ. Αγίων Αναργύρων οι φίλιες προς τον ΣΥΡΙΖΑ Δημοτικές Παρατάξεις Αγίων Αναργύρων – Καματερού, Ίλιου και Φυλής. Που μου έδωσαν και την αφορμή για τη σύνταξη του παρόντος. Και της έκφρασης μιας γενικότερης άποψης για την αδήριτα (ζωή – θάνατος, σήμερα) λαϊκή, δυναμικά κινηματική, εγερτική αναγκαιότητα και παρέμβαση. Και τους ελλοχεύοντες κινδύνους φθοράς ή ευτελισμού τους. Όμως, μέχρις εκεί. Γιατί αν προχωρήσουμε, άμεσα, σε ένα «σέρτικο» δια ταύτα… τότε μπορεί ένας «βαθύς» αχός να ακουστεί, (θέλει το θέλω της προσοχής σας, εδώ) από τα δόλια… Δολιανά.
Αυτονόητο είναι πως ηθικά δικαιωμένες κινητοποιήσεις (και όχι προσχηματικές, απλές κινήσεις …έτσι για τα μάτια και τα «βιογραφικά» - συνεννοούμαστε πιστεύω) κρίνονται ως κάτι παραπάνω από αναγκαίες και χρήσιμες. Με θετικό πάντα, πρόσημο, αν βέβαια …φωτίζουν, έστω λίγο, το σκοτεινό, καθημερινό τούνελ της ζωής του πολίτη. Με σπαράγματα, έστω, ελπίδας… Που δεν υποστέλλουν σημαίες.

Αλλά το παιχνίδι ζωής, όπως αυτό (έτσι ξεκινάνε όλα τα παιχνίδια) έχει δράκους. Και για να παιχθεί, με βάσιμες ελπίδες νίκης, θέλει άκρως απαιτητική προετοιμασία. Θέλει υψηλό βαθμό μελέτης συνθηκών και έρευνας ιδιαιτεροτήτων. Θέλει σχεδιασμό πολυ-παραμετρικό και σφαιρικό. Θέλει ενημέρωση χωρίς αγκυλώσεις και αποκλεισμούς. Και τέλος, τέλος θέλει συντονισμό, πλουραλισμό, υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα. Τόσο και τόσα απλά. Με τόσο απλούς και πιο απλούς, ακόμα, αυτοματισμούς. Σαν του, δισεκατομμυρίων ετών, Γαλαξία…
Έτσι και μόνο έτσι, μπορεί «θεματικές» παρεμβάσεις, όπως αυτή με το χαράτσι, να είναι πιο μαζικές, πιο ετερόκλητα συμμετοχικές αλλά συμπαγείς, πιο δυναμικές και πιο …εμφραγματικές για τον βάρβαρο κρατικό μηχανισμό και το απάνθρωπο, φιλελεύθερα καπιταλιστικό, σύστημά του. Γιατί έτσι και μόνο έτσι μπορεί να σκισθεί το καταπέτασμα και να καταπέσει ορυμαγδόν το στερέωμα. Που παράδοξα, αιώνες, και ανερμήνευτα παραμένει ακούνητο. Χωρίς, κανείς, ποτέ …Θεός να παραιτείται.
Κλειδί για όλα αυτά η καλλιέργεια συνείδησης πραγματικά λαϊκής, κινηματικής, συμμετοχικής λογικής, μαζί με ό,τι άλλο σχετικό, δυναμικό, ευρηματικό και πρωτοποριακό απαιτούν οι καιροί των δράσεων και των λαϊκών διεκδικήσεων. Κάτι που έλειψε, εκκωφαντικά, από την πρόσφατη, σχετική με το χαράτσι παρέμβαση στην γειτονιά μας. Η ευρύτερη, δηλαδή, εκ των ων ουκ άνευ, λαϊκή «συμπόρευση».
Και με τους επικινδυνοδέστερους των κινδύνων να καραδοκούν ως δαντικοί δράκοι. (Μην το ξεχνάμε, παντού υπάρχουν). Για να ισοπεδώσουν και να εξαφανίσουν, εν τη γενέσει τους, ενοχλητικές παρουσίες και λαϊκές υποβόσκουσες (άκρως επικίνδυνες για το εκάστοτε γκουβέρνο) φουσκοθαλασσιές… Όμως, εμείς… Βίρα τις άγκυρες…
Το σύστημα δοκιμάζει. Και αποτυχίες από «απρόσεκτους» χειρισμούς ή συγγνωστές …αμέλειες ή και λάθη δεν συγχωρεί. Οι σχεδιασμοί, λοιπόν, που γίνονται για την διαχείριση αγωνιστικών κινητοποιήσεων (και σκληρότερων από κάποια στιγμή και μετά) θα πρέπει να γίνονται πρωτίστως «μετά λόγου γνώσεως» αλλά ασφαλώς και κυρίως από έμπιστους, «ενήλικες», έμπειρους και δοκιμασμένους στο καυτό και σκληρό αμόνι της καθημερινότητας πολίτες (κομματικούς ή μη). Οι τολμητίες του φαίνεσθαι και του «τούκα προ» βλάπτουν πολύ σοβαρά τη Συρία. Και εκθέτουν παράλληλα το αυθεντικό και το υγιές.
Ο λαός περιμένει… Όχι μόνο από τους άγονους (;) αγώνες που έδωσε κάποτε, αλλά και από αυτούς που μπορεί να δώσει, πολύ πιο δυναμικά, τώρα. Αρκεί το φως να είναι σταθερό και λαγαρό.
Ουδείς δικαιούται να τον απογοητεύσει. Εκούσια ή ακούσια. Και η ιστορία, μην το ξεχνάμε, είναι πάντα αμείλικτη. Προς όλους αυτούς που επιτρέπουν, έτσι ή αλλιώς, στην απογοήτευση και στον ευτελισμό να διαβρώσουν σκληρές προσπάθειες, αγώνες και ελπίδες. «Πάντων χρημάτων μέτρον, άνθρωπος εστί», Πρωταγόρας.
Βασική βάση (ίσως όχι και η μοναδική) φίλιων προς τον άνθρωπο, ανατροπών είναι η καλλιέργεια ευρύτερων δυνατών συναινέσεων με ένα ανάλογο βαθμό πρακτικών συγκλίσεων. Χωρίς αυτιστικούς απομονωτισμούς. Χωρίς ευτελισμούς και προσχηματικούς αποκλεισμούς. Χωρίς (κύρια) «νεόκοπους» ιδεοληπτικούς μεγαλο-ξερολισμούς (κατανοητό αυτό;) εποχής Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και, αυτονόητα, χωρίς υποβάθμιση αρχών, προθέσεων και στόχων.
Έτσι κι αλλιώς, αργά ή γρήγορα, ο ουρανός θα γίνει κόκκινος… Όμως, θέλει τρόπο. Και αυτοπεποίθηση…
Μόνο του το κλαράκι σπάει. Εύκολα. Σε δεμάτι σπάνε τα χέρια.