10+1 λόγοι για να μελαγχολήσουμε
Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης
Ασύμβατα αλλά πλήρως συμβατά με τον παραλογισμό της σημερινής πολιτικής ευτέλειας και σκοπιμότητας.
- Όχι. Όχι, όχι. Δεν είναι αυτό το συνηθισμένο όχι που μας λείπει, μέρες πούρχονται. Λείπει το όχι και οξ’ αποδώ προς αυτούς που μας κλέβουν, που μας προσβάλλουν, που μας εξαθλιώνουν και καταπατούν τις ορχιδέες μας. Και τ’ Αγιοδημητριάτικά μας. Λείπει η πίστη μας προς ένα καθαρό όχι σε ένα σάπιο οικονομικό σύστημα και κατεστημένο. Που θα τολμήσει τις ρήξεις. Αυτό το όχι πρέπει να ζητήσουμε και να αγαπήσουμε. Αυτό το όχι πρέπει να είναι το αυριανό μας ΟΧΙ. Αυτό το ΟΧΙ πρέπει να τιμήσουμε.
- Ποιον συμφέρει η πόλωση; (Τίτλος άρθρου του Τ. Παππά στην Εφ.Συν. της 15/10/14) Και τους δυό. Και μην το ψάχνετε. Τους ξέρετε. Γιατί όταν στον βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Εντάσεις και «τεχνικές» που εξυπηρετούν μοναδικά τους μονομάχους και καθόλου την πολιτική νηφαλιότητα. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κατά ΣΥΡΙΖΑ. Το δίδυμο που …σκοτώνει στις μέρες μας. Ντέρμπι. Άντε γεια… Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Η φανατίλα. Ο άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας κορυβαντισμός. Για να βάλλει στην άκρη την καθαρή σκέψη και τα επιχειρήματα. Και να συνθλίψει τους ενοχλητικούς Μώμους που δεν συμβιβάζονται με μέσους όρους και ελαστικές κόκκινες γραμμές. Όμως, αν αυτή η συμπεριφορά ταιριάζει στον κυβερνητικό συνασπισμό, αυτό σύντροφοι καλοί, δεν ταιριάζει καθόλου, μα καθόλου (και το ξέρετε…) με το ήθος της αριστεράς. Για σκεφθείτε το λίγο πιο σοβαρά και νηφάλια αριστεροί της αριστεράς μαζί με τους παντός καιρού (νέους) συντρόφους σας πεχλιβάνηδες και βασιβουζούκους. Σαν στημένο δεν μοιάζει το παιχνίδι; Μήπως και σ’ αυτό έχει ψιλοδίκιο το ΚΚΕ;
- Και άντε, «φύγανε» τα μνημόνια. Λες κι είναι αποδημητικά όρνεα. Οι «κουτσουλιές» τους όμως; Εφαρμοστικοί νόμοι, λέγονται. Κάπου 500 κατ’ αυτούς που ξέρουν. Μια ζωή δεν θα τροφοδοτούν με αίμα (τόκοι λέγονται) τα αφεντικά των μνημονίων; (Χρηματοπιστωτικό σύστημα, λέγεται). Μια ζωή δεν θα επιβάλλουν μισθούς Μπαγκλαντές οι νόμοι τους; Υπάρχει κάνας Ηρακλής και δεν τον βλέπουμε; Ή, διακριτικώς, αιδημόνως και αργοστροφικώς μεταλλάσσεται εις λεπτεπίλεπτον Ιανόν…
- Δηλαδή τον Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη (πολύ το επιδιώκει…) τσουτσουλομύτη, να τον παίρνουμε στα σοβαρά κυρ Σταύρο; Γιατί εμείς από όσο τον ξέρουμε και τον …βλέπουμε «εζυγίσθη και μας βγαίνει ελλειποβαρής». Ως μετανεωτερικός Σκύθης ίλαρχος στη ναυμαχία των Κυθήρων, δηλαδή. Όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει αυγά ακούρευτα, ομελέτα σε αναμονή ή επί το απλούστερον, από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα…
- Κοντά πενήντα, περίπου, χρόνια τούρκικα στέλεχος επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα, πλήρωνε τα μαλλιοκέφαλά του στα ασφαλιστικά ταμεία. Και σε φόρο εισοδήματος. Μετείχε, υπερηφάνως, στην αύξηση της παραγωγής του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Με τα χρήματα που πλήρωνε καμάρωνε που πληρωνόντουσαν πλείστες όσες υπηρεσίες, ως ασφαλώς οι σεβαστοί ένστολοι, και όχι μόνο. (Ωραία λέξη. Όχι στρατιωτικοί, σώματα ασφαλείας, αστυφύλακες, μονιμάδες, καραβανάδες. Ένστολοι, παρακαλώ). Σήμερα, η σοβαρή μας Κυβέρνηση αποφάσισε την αποκατάσταση (τον Δεκέμβριο) μισθών και συντάξεων, των ένστολων (εν αρχή, λέει), που είχαν μειωθεί λόγω κρίσης. Οικονομικής. Με την σύνταξη, όμως, του πληρώνοντος (πενήντα χρόνια τούρκικα) ταμεία και φόρους, για να πληρώνονται οι παρέχοντες υπηρεσίες (ο Θεός να τις κάνει), Πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, λοιπά διορισμένα κομματικά τρωκτικά και ασφαλέστατα οι ένστολοι, τι γίνεται που μειώθηκε πάνω από 50%; Θα αποκατασταθεί έστω εις ολίγον ή θα συμβάλλει αενάως στην αποκατάσταση μισθών τε και συντάξεων ένστολων κλπ; Γιατί κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές. Μην το ξεχνάμε αυτό, καλοί μου Χριστιανοί. Όμως, εκλογές έρχονται. Άντε να δούμε… Και δεν μιλάμε για τον …Μανωλιό… Αν θα βάλει, τελικά, τα ρούχα του αλλιώς.
- «Μήπως ο κάθε Έλληνας δεν ήταν ένα μικρός, μικρός, μικρός Τσοχατζόπουλος»; Ελένη Κούρκουλα – Πρώην Υπουργός ΠΑΣΟΚ – Ηθοποιός, (Λάμψη, μην ξεχνιόμαστε, η αξέχαστη Σελήνη) Εφ. Συν. 18/10/14. Νυν επιχειρηματίας θεάτρων (εννέα, παρακαλώ) και συχνά ομοτράπεζος (σε γκουρμέ εστιατόρια) του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και Αντιπρόεδρου της Κυβέρνησης κ. Β. Βενιζέλου. Τι λέει ο στόμας σου κυρία μου. Τι σχέση έχει ο κάθε τίμιος, απλός, καθημερινός Έλληνας με όλους εσάς; Το alter ego του αλλουνού είσαι κι εσύ; Του ακατανόμαστου «μαζί τα φάγαμε»; (Αλλά αυτόν λένε… να τον αντιμετωπίζουμε με κατανόηση, ίσως και οίκτο, γιατί… Μήπως κι εσύ, όμως, ούνα φάτσα ούνα ράτσα τελικά;). Λοιπόν, κυρία, που ξαναβγήκες στην πιάτσα, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Στον χώρο της καθημερινότητας και των φτωχοδιαβόλων δεν υπάρχουνε τα λαμόγια και τα τρωκτικά που υπαινίσσεσαι. Για τον δικό σου χώρο, εσύ ξέρεις… Και μάλιστα καλά… Όπως, οι κολλεγιές σου και με τον σύντροφο, τότε, τον Τσοχατζόπουλο. Τον ωραίο Άκη. Που καμαρώνατε. Ενώ τώρα, βολευτικά, τον ρίχνετε στην πυρά. Με τη συντροφικότητα ενός Κάιν.
- Έχοντας πάρει δάνεια 300 εκατ. ευρώ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν μόνοι τους να μην κατάσχεται το 40% της κρατικής επιχορήγησης που θα παίρνουν, όταν για τους πολίτες το ακατάσχετο είναι 1.500 ευρώ (Εφ. Συν. 16/10/14). Δικά μας λεφτά συμπολίτες. Που έχουν πάει σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και έχουν χαθεί σε καταβόθρες (Τσουκάτος και δεν συμμαζεύεται). Και δεν επιτρέπουν, με νόμο τους, να παρακρατηθεί η επιχορήγηση που τους χορηγείται. Αυτοί θα καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία; Α, ρε, λαέ, φίλε κι αδερφέ. Πόσο φταις… γιατί δεν σε θεωρώ… μόνο ευκολόπιστο. Α ρε, «σχολειό», φως, φωτιά και κεραυνέ, πόσο μας λείπεις.
- Φορολογούμενος παρέδωσε το ανήλικο παιδί του στη ΔΟΥ Ρόδου, μετά την κατάσχεση και των τελευταίων 300 ευρώ του (Εφημερίδες) Χωρίς σχόλια. Αλλά σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της πιο πάνω παραγράφου, της 7 παρακαλώ, σημειώστε αυτό που πιθανώς και κάπως έτσι θα έλεγε ο Πολ Βαλερύ. « Η μόνη δικαιολογία που δεν παρεμβαίνει ο Θεός εδώ, αλλά και εκεί, είναι που δεν υπάρχει». Θλίψη και απογοήτευση για όλους εμάς που μένουμε απλοί παρατηρητές και σχολιαστές. «Περιμένοντας τον Γκοντό». Μέχρις η κεραμίδα να πέσει και στο δικό μας κεφάλι.
- Τα βασικά είδη διατροφής αυξήθηκαν την τελευταία τετραετία κατά 14% περίπου. Η ανεργία μαστίζει τον τόπο. Επίσημα κοντά στο 30%. Οι μισθοί (όσων δουλεύουν) και οι συντάξεις μειώθηκαν μέχρι και 50%. Τα νοικοκυριά αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Έξι περίπου εκατομμύρια Έλληνες βρίσκονται κοντά ή κάτω από το όριο τη φτώχειας. Κι έρχεσαι, τώρα, εσύ, …φιλολαϊκή (;) Δημοτική Αρχή να αυξήσεις το κόστος των εξωσχολικών δραστηριοτήτων από 20% έως και 150% και μέσο όρο 40% περίπου. (Ανακοίνωση της Ανυπότακτης Πόλης, 2/10/14). Εξανθρωπιστείτε, λίγο, κύριοι. Γιατί φυλακίζετε τα παιδιά μας στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού; Ή …συμβαίνει τίποτε άλλο; Ανομολόγητο… Όμως, κι εσύ, υψιπετή αντιπολίτευση (συγκεκριμένα: Αλληλεγγύη, Λαϊκή Συσπείρωση, Ανυπότακτη Πόλη) μην αρκείσαι στο ποιος από τους τρεις σας θα καταψηφίσει ή θα καταγγείλει πιο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ και πιο πρώτος αυτή τη δολοφονική αύξηση των διδάκτρων. Και για να κλείσει… το θέμα. Το ζητούμενο, αρχικά, είναι ένα. Η μηδενική αύξηση. Και στη συνέχεια ο πλήρης μηδενισμός των οιωνδήποτε διδάκτρων. Όπως συμβαίνει σε πολλούς άλλους Δήμους. Μόνο έτσι θα δικαιώσετε την παρουσία σας και θα προσφέρετε ουσιαστική υπηρεσία στους Δημότες. Βρείτε τον τρόπο…
- Έχετε παρακολουθήσει, ποτέ, μητέρα να κινείται με το καροτσάκι του μωρού της στο πεζοδρόμιο της κεντρικής πλατείας; Ασφαλώς και δεν έχετε. Γιατί, δυστυχώς, ο χώρος, ως φαίνεται ανήκει σε ιδιώτες. Και, ως εκ τούτου, εμμέσως της απαγορεύεται. «Κλειστόν». Εντάξει να σπάσει το μονοπώλιο του …Γυάλινου. Αλλά, εδώ διαμορφώθηκε μια άκρως απαράδεκτη κατάσταση με τα τραπεζοκαθίσματα των καφετεριών. Και ηυξημένα επικίνδυνη, μια και ο πεζός μη έχοντας χώρο να κινηθεί στο πεζοδρόμιο κατεβαίνει στη λεωφόρο. Και μην χρειαστεί αν, ο μη γένοιτο συμβεί κάτι, να κρυφτεί κανείς…
- Το κύριο δεν είναι αν η διαχείριση του Πάρκου Τρίτση βρίσκεται στον ΑΣΔΑ (ναι – και κακώς) ή στην Περιφέρεια. Το κύριο είναι …το μπαγιόκο. Η σταθερή, δηλαδή, χρηματοδότηση από την Πολιτεία. Γιατί αν αυτό δεν εξασφαλιστεί, τότε σύντομα θα χαιρετήσουμε την Αλεξάνδρεια που χάνουμε. Και εν προκειμένω το Πάρκο. Βρείτε, λοιπόν, τρόπο να γίνει το Πάρκο όχι μόνο ένα από τα κεντρικά θέματα της περιοχής μας αλλά, ίσως, (γιατί όχι;) κύριο μιας Γενικότερης Περιβαλλοντικής Πολιτικής της Πολιτείας. Αναδείξτε το.
Και ας κλείσουμε το παρόν με μια κατάφαση στη ζωή. Και ένα φως ιλαρόν. Και ελπίδας. Που μόνο ένα δικό μας, υπερήφανο όχι, μπορεί να βοηθήσει. Προς όσους μας καταδυναστεύουν ανάλγητα και βάρβαρα. Εθνική Επέτειος σε λίγες μέρες, σύντροφοι. Και χρυσάνθεμα… Επέτειος του ΟΧΙ. Ας το τιμήσουμε… τολμηρά… αντισυστημικά… Μα πάνω απ’ όλα ανθρώπινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου