Ήμουν κι εγώ εκεί...

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης

«Ήμουν κι εγώ εκεί». Αυτήν τη μικρή, ταπεινή φράση άκουγες συχνά. Χαμηλόφωνα και σεμνά, από τα χείλη (ελάχιστο μέρος από τους 25.000 και πλέον εθελοντές) απλών, καθημερινών ανθρώπων. Να την προφέρουν, με περηφάνεια και ταπεινότητα. Και συγκίνηση περισσή. Άνδρες και γυναίκες.
Την Δευτέρα, (13/10/14), στην εξαιρετική εκδήλωση τιμής «για όσους συνέβαλλαν στο τιτάνιο έργο διάσωσης και αποκατάστασης» του ιστορικού αρχείου του ΚΚΕ. Και της Ελλάδας, εν πολλοίς. Που διοργάνωσε η Κ.Ε. του Κόμματος στην αίθουσα συνεδρίων στον Περισσό.
Είκοσι χρόνια μετά την βιβλική καταστροφή του 1994. Με ομιλητή τον Γενικό Γραμματέα της Κ.Ε. Δημήτρη Κουτσούμπα να εξαίρει την προσφορά και τις θυσιαστικές θυσίες επώνυμων και ανώνυμων. Του Πέτρου, του Παύλου, του Νικολού, του Ζαχαριά, της Ελένης, της Σοφίας… Και ένα ντοκιμαντέρ να θυμίζει τον Αρμαγεδδώνα. (Δούλευα, τότε, εκατό και κάτι μέτρα πιο κάτω. Στην ιστορική (ίδρυση 1929) μεγάλη Columbia της δισκογραφίας. Και θυμάμαι καλά). Και με τις «φιγούρες» του Χαρίλαου Φλωράκη, του Γιάννη Ρίτσου, του Μάνου Κατράκη… να στέλνουν μηνύματα. Στο φως και στην Ελιά. Και στην ξέξασπρη πέτρα στη μέση των λειμώνων. Και «στων ανθρώπων τα βάσανα». Πρόσω ολοταχώς,..
Κι ένοιωσα κι εγώ λίγο από το ρίγος όλων αυτών που, χωρίς άμβωνες και στασίδια, κερδίζουν μια θέση πρωτοπόρου προπομπού ζωής. Ακούραστοι σπορείς ακόμα και σε άγονες βραγιές. «Ο λαός ξέρει τους Κουκουέδες και τους έχει εμπιστοσύνη» (Ν. Ζαχαριάδης). Για ένα χαρούμενο αύριο με γάλα και μέλι. Για το παιδί. Και στάρι και ζεστό ψωμί. Με στρογγυλό το καρβέλι σαν τη γης, τον ήλιο και το φεγγάρι. Και τον συντροφικό, κυκλικό χορό. Και την δουλειά στ’ αμπέλι. Και τ’ αλώνι.
Ήμουν κι εγώ εκεί. Κι είναι ν’ απορείς πως αυτά τα απλά, ανθρώπινα πράγματα και ιδέες δεν έχουνε κατακλύσει, ποτάμι φουσκωμένο ζωής αυτό, όλο τον κόσμο. Κιλελέρ και Φουέντε Οβεχούνα μαζί. Λαγήνι και τσουκάλι από το ίδιο χώμα… Πρόσω ολοταχώς.
«Τις πταίει»; Λες και προχωράς… ψάχνοντας… Ξέροντας μόνο με σιγουριά κατά που πέφτει η ανατολή…
Ήμουν κι εγώ εκεί…
Η Κλειώ, η Αντιγόνη, η Σίκινος, η Αλαμάνα.
Ο Μικροκωνσταντίνος, ο Νικηφόρος, ο Άη Στράτης, ο Γοργοπόταμος.
Ήταν όλοι τους εδώ.