Ά-λογα και Παράλογα… Ανάλογα

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης

Θα ήταν παράλογα ανάλογα τα πράγματα, αν τα όσα ά-λογα συμβαίνουν στις μέρες μας δεν σχολιάζονταν – αυστηρά; σκωπτικά; δηκτικά; - από το "βήμα" που μας δίνει ο φιλόξενος "Παρατηρητής" και που η κοινή γνώμη, πιθανώς, περιμένει, έστω και ως παραπολιτικά σχόλια.
Από πού ν' αρχίσουμε και πώς ...να τελειώσουμε.
Τα κεριά τα σπαρματσέτα
Ας αρχίσουμε, λοιπόν, από το οικογενειακό καθημερινό δράμα και μαρτύριο του ενάμιση εκατομμυρίου των ανέργων. Που ενώ ούτε τσακιστό ευρώ μπορούνε να διαθέσουνε τη μέρα για να στήσουνε το καθημερινό τους τσουκάλι... Που ενώ για να ταΐσουνε τα παιδιά τους, τρέχουνε με το κατσαρόλι στα συσσίτια του Δήμου και της εκκλησίας… Έρχεται η καλή, γνωστή και μη εξαιρετέα ΔΕΗ, η ΔΕΗ που τα έσοδα και τα κέρδη της, σε μέγιστο βαθμό, προέρχονται από το υστέρημα του φαγητού αυτών των ανέργων και με την άνεση του χορτάτου και την υπογραφή Υπουργού, χορηγεί «αύξηση» έξι (6), παρακαλώ, ευρώ ημερησίως (34, έλεος, εκατ. ευρώ ετησίως) για... – τρελό αλλά αληθινό - σάντουιτς και καφέδες!!! Και την ίδια περίπου ημέρα έρχεται στη Βουλή προς ψήφιση νόμος για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης... Και υποκλίνεσαι στην ευαισθησία. Που, όμως, -ήμαρτον, Θεέ μου – η ευαισθησία αυτή προβλέπει καπάκι, προκλητικά, ανάλγητα και παρανοϊκά, τη χορήγηση τριών (3), ναι, «θησαυρό τριών», καλά διαβάζετε, ευρώ για την καθημερινή σίτιση των εξαθλιωμένων συμπολιτών μας. Όχι, εδώ τα σχόλια… δεν περισσεύουν. Όχι την καταστροφή δεν την καταστρέψαμε ακόμα.

Αλληλούια... σύντροφοι, αλληλούια. (Ψάλλεται εις ήχον πλάγιον και με τα κεριά, τα σπαρματσέτα... αναμμένα ως σε επτάφωτη λυχνία... - ΔΕΗ γάρ).
Όλα είναι δρόμος… άσφαλτος
Αφού επιμένουνε οι βουλευτές - και οι κυβερνητικοί παρακαλώ - να τους χορηγηθούνε τα βουλευτικά αυτοκίνητα - σαν απαραίτητο «εργαλείο» της δουλειάς τους - να τους χορηγηθούνε. Αλλά με μια προϋπόθεση. Να εφαρμοστεί επακριβώς αυτό που εφαρμόζεται συνήθως στον ιδιωτικό τομέα. Που για την προώθηση του προϊόντος της η κάθε επιχείρηση χορηγεί μεν αυτοκίνητα στα στελέχη της και τους πωλητές της, αλλά, αυτονόητα, αναγράφει επ' αυτών και τα πλήρη στοιχεία της επιχείρησης. Π.χ. ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ ΔΩΔΩΝΗ. Έδρα ΗΠΕΙΡΟΣ κλπ. Έτσι, λοιπόν, να γίνει και με τα βουλευτικά αυτοκίνητα. Να αναγράφεται επ' αυτών ο ...χορηγός τους. Π.χ. ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ.., ΚΟΜΜΑ ΧΧΧΧ. Πως το βλέπετε αυτό, αλήθεια, πατέρες και μητέρες του Έθνους; Κομμάτι ζόρικο, ε; Και… αρκούντως προβοκατόρικο, θα έλεγα.
Καθρέφτη μ’ καθρεφτάκι μ’
Η αριστερά - ναι και αυτή η αριστερά - έχει (είχε...) σταθερά (;) ορισμένους βασικούς κανόνες και αρχές. Κανόνες που αντικειμενικά ξεπερνούν, συχνά, τον στενά δικό της χώρο και γίνονται αποδεκτοί και από χώρους πέραν του περιχαρακωμένου δικού της. Για τις αρχές, μιλάμε του "μέτρου" και της "αισθητικής". Για την σοβαρότητα, την ταπεινότητα και την συχνότητα παρουσίας στελεχών, στα ΜΜΕ, μιλάμε. Που, τελευταία, εκπλήσσουν αρνητικότατα όλο το πανελλήνιο. Και δεν αντιλαμβάνονται ή το χειρότερο αδιαφορούν αν η υπερέκθεσή τους, σε περιόδους, κύρια, κρίσης και βλάπτει. σοβαρά το προφίλ μιας …αριστερής κυβέρνησης και προκαλεί σοβαρά …αριστερά επικοινωνιακά εγκαύματα. Λίγα λόγια και καλά, σύντροφοι. Και πολύ δουλειά. Μην το ξεχνάτε μέσα στον ναρκισσιστικό σας οίστρο. Και ...λίγες οι φωτογραφίες. Γιατί για την αριστερά, μιλάμε. Εντάξει, αυτήν την αριστερά... την ριζοσπαστική και κυβερνώσα… τέλος πάντων.
Στην καθημερινότητα μας έχει επικρατήσει ο χαρακτηρισμός «μαϊντανός» και «γυρολόγος» να δηλώνει, άκρως απαξιωτικά, «αυτόν», «αυτήν» που εκτίθεται απερίσκεπτα, εύκολα και με ελαφρότητα… «Τοξική υπερπροβολή» χαρακτήρισε ο Θανάσης Καρτεράς στην «Αυγή» αυτές τις παρουσίες. Γι’ αυτό…, ξέρει ο Καρτερός, «Μέτρον άριστον», σύντροφοι. Κι ακόμα… Ο χρόνος… δεν χαρίζεται σε κανένα.. Κι ο λαός… που «άλλα ζητεί η ψυχή του, γι’ άλλα κλαίει» (Κ. Καβάφης - Σατραπεία).
Βαλκανιζατέρ
Ασφαλώς και ουδείς μπορεί να έχει αντιρρήσεις για την επαναχορήγηση της δεκάτης τρίτης σύνταξης. Εννοείται χωρίς να ξεχνάμε και αυτούς από τους οποίους λείπει και ο ...πρώτος μισθός. Όμως, με τα κριτήρια που μπαίνουνε (μόνο στους λαμβάνοντες - ούσες κάτω από 700 ευρώ μηνιαίως) ο παραλογισμός παίρνει θέση πρωταγωνιστή. Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2014 ο συντοπίτης μας (;) Δήμος Πλατάνας με σχόλιο του στον «Παρατηρητή» και τίτλο «Πως τα 1360 ευρώ είναι φτωχότερα από τα 700 ευρώ» καταδείκνυε με σαφήνεια αυτόν τον παραλογισμό. Τώρα που «αναπαράγεται» έντονα αυτό το θέμα δεν βρίσκεται, άραγε, ένας ντόπιος Συριζαίος να μεταφέρει στα «ειδικά κεντρικά κλιμάκια κοινωνικής πολιτικής» τον εξώφθαλμα άδικο αυτόν τρόπο καθορισμού κριτηρίων για την αναγκαία αυτή κοινωνική παροχή;
Απόγνωση ή ό,που φτωχός κι η μοίρα του
«Αρχόντοι, κάντε κάτι. Είμαι φτωχός. Μα πολύ φτωχός. Και δεν μπορώ να βοηθάω και τους ακόμα πιο φτωχούς. Και πονώ... Δεν αντέχω... Κάντε κάτι. Κάντε κάτι με τους αρχολίπαρους και τους αρχόντους. Η φτώχεια δεν σώζει τη φτώχεια. Και με λόγια δεν χορταίνει κανείς. Εξ άλλου... δεν καταφτάσατε ως «μωραί παρθέναι». Έτσι, Καραμήτρο;»
Καθημερινά λόγια, καημοί και ντέρτια απεγνωσμένων νεοελλήνων.
Να με κάψεις Γκίκα, θα μ' αλείψεις μέλι;
Αμάρτησε για τα παιδιά του. Το 2012. Και σε περίοδο σφόδρα πιθανολογούμενης πτώχευσης της χώρας - ήτανε ο καλύτερα γνωρίζων, ως σύμβουλος Παπαδήμου - εξαπέστειλε με πολλή τέχνη θησαυρό 500.000 δολαρίων εις νήσον Τζέρσεϊ. «Φορολογικόν παράδεισον», κάπου στη Μάγχη. Ο σωτήρας μας Γκίκας (Κάκης) Χαρδούβελης. Αν τέτοιοι είναι οι σωτήρες μας...τι χρείαν έχωμεν άραγε εχθρών; «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί»... ή μήπως ήταν πάντα στην πόλη οι οχτροί;
Ούτε κρέας ούτε ψάρι
Και τελευταίο, επί του παρόντος, αλλά όχι και έσχατο. Σχετικά με την διαχείριση των «θριάμβων» ή «επιτυχιών» ή «θαυμάτων», ο λόγος ή όπως κι αν αυτοί, κάθε φορά, ονοματίζονται. Σεμνά. Σεμνά και σεβαστικά. Προς τους «Αθλίους» των αιώνων. Αλλά… θα επανέλθουμε...
Κι αυτό, γιατί, όπως καθαρά δείχνουν τα πράγματα, δυστυχώς, ο κατάλογος των ά-λογων και ανάλογα παράλογων, τρέχουσας και απρόβλεπτης καθημερινότητας θεμάτων, δεν έχει σταματημό, δεν έχει τέλος. Όμως, είπαμε, ...θα επανέλθουμε. Ελπίζοντας πως εν τω μεταξύ θα έχει αποκατασταθεί η ελάχιστη, έστω, ισορροπία. Και η επικοινωνία. Και η ελαφρώς ρηγματωθείσα εμπιστοσύνη. Και η αξιοπιστία. Μέχρις τότε, «Μέτρον άριστον», σύντροφοι. Κανόνας αυτό για την αριστερά.
Για να ηρεμήσουμε. Λίγο. Αναλώνοντας, για το κοινό όφελος, τα ό,ποια ελάχιστα αποθέματα… Από καρδιάς… γιατί μπορούμε καρντάσια, φίλοι μου καλοί και μπράτιμοι* και «χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί (ποτέ δεν) ήσαν μια κάποια λύσις». Παραλλαγμένο μέρος στίχων από το ποίημα «Περιμένοντας τους βαρβάρους» του Κ. Καβάφη.

* Μπράτιμος: Στενός φίλος, κολλητός, αδελφοποιτός.