Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση του Δημ. Τσιμπουράκη
(Αναγνώσατε μετά προσοχής τη σημείωση στο τέλος - τέλος)
Ο αριθμός ακριβής. Δεκαοκτώ όλοι κι όλοι νοματαίοι (μισοί – μισοί άνδρες γυναίκες). Τόσοι βρεθήκαμε (τιμή και δόξα) στην αίθουσα Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου μας. Το απόγευμα της Τετάρτης, έξι του Μάη. Ξεβολευτήκαμε (βαριά η καλογερική) από καναπέδες και τηλεόραση (αχ, αυτή η γλυκιά γοητεία του «ύπνου» και της βλακείας) για να παρακολουθήσουμε μια συναρπαστική, ξεχωριστή ομιλία – παρουσίαση του φίλου Μαθηματικού – Αρχιτέκτονα – Συγγραφέα Δημήτρη Τσιμπουράκη. «Ο ήρως Ηρακλής ως υδραυλικός μηχανικός» λέει. Θέμα… άκρως ενδιαφέρον και άκρως πολιτικό και κοινωνικό.
Ο διεισδυτικός και εξαιρετικά εύληπτος τρόπος παρουσίασης του θέματος από τον Μαΐστορα (συνέχεια του Ομηρικού …επιΐστορα;) Δημήτρη, κάνανε το θέμα εξαιρετικά οικείο και εξαιρετικά συμπαθές. Κι απ’ την άλλη, φέρανε στην επιφάνεια, για άλλη μια φορά, τις αρχέγονες υπαρξιακές αξίες της συμμετοχής, της κοινωνικής προσφοράς και του αγώνα για τους πολλούς, για το κοινωνικό σύνολο. Κι όλα αυτά μέσα από ελκυστικούς μύθους, μέσα από απλές, καθημερινές ιστορίες. Χιλιάδες χρόνια, τώρα. Και όχι μηχανικά, μεσσιανικά. Αλλά διαλεκτικά και μέσα από τις γενεσιουργές αιτίες τους. «Τις ανάγκες των καιρών και των ανθρώπων». Έτσι τότε, έτσι (τηρουμένων των αναλογιών) και σήμερα. Και λυπάσαι που μόνο δεκαοκτώ, όλοι κι όλοι, Αγιαναργυριώτες πολίτες (έλειπαν οι 73.000 τόσοι…) παραβρέθηκαν στην …πρώτη πράξη μύησης, μέσω μύθων και ιστορίας, ενός «νέου» επαναστατικού τρόπου σκέψης. Γιατί οι παρεμβάσεις, από τον Ηρακλή μέχρι και τις μέρες μας, «αλλαγής του τοπίου υπέρ των πολλών» ήτανε (τότε και τώρα) πράξεις άκρως επαναστατικές. Όπως και η εθελοντική προσφορά για το μαγείρεμα π.χ. του φαγητού των ανέστιων… τα «φρέσκα φασολάκια» εν προκειμένω. Ναι, ναι και μη, παρακαλώ σας, μη, το λοιδορείτε… και το απαξιώνετε.
Όμως Χρύσα μ’, όμως Δημήτρη μ’, όμως Μανώλη μ’ και φίλοι μ’ απ’ την Ακαδημία Πολιτών... Όμως, λοιποί συντοπίτες καλοί μου φίλοι, που κόπτεστε και ‘σεις το ίδιο πολύ και έχετε οσαύτως και ‘σεις τα ίδια πολιτικοπολιτιστικοφιλοσοφικά ενδιαφέροντα…
Τι έκανε ο Μωάμεθ όταν διαπίστωσε πως το βουνό δεν πήγαινε κοντά του; Τι έκανε ο τσοπάνης όταν είδε πως τα έρμα τα πρόβατά του είτε τα ‘βαζε με τον ήλιο είτε τα ‘βγαζε με τον ήλιο, αυτά ψοφάγανε;
Αφού συμμάζεψαν κι οι δύο τα του οίκου τους, αφού ισιώσανε και οι δύο όσο χρειαζότανε τον γιαλό και τη ρότα, φρόνιμα, συνετά και ταπεινά, ως «ποιμένες αποστολικοί», πορεύτηκαν δοτικά …στο βουνό. Αυτά ο Μωάμεθ… Αυτά και ο τσοπάνης…
Stand up… comedy, λοιπόν; Γιατί όχι. Στο …χέρι σας είναι να …τολμήσετε …δοκιμάζοντας.
Οργανώστε, λοιπόν, μια ομάδα «Αναγκαστικής Επιμόρφωσης» (!!!) των πολιτών. Και με θεματολογία κατάλληλη περιδιαβείτε, ως περιοδεύων θίασος, ως «μπουλούκι» ἠ ως …Μωάμεθ και ποιμήν, απρόσκλητα, απροειδοποίητα πλατείες, πεζόδρομους, σχολεία, αυλές σπιτιών, το Πάρκο Τρίτση… Εκεί, εν μέσω …πιθανής αδιαφορίας και φραπέ, (δεν πειράζει. Μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια…) η ομάδα με κατάλληλους «παραμυθάδες» (ένας, όμως, είναι ο Δημήτρης…) μπορεί να παρουσιάζει (κατάλληλα προσαρμοσμένα) όλα αυτά που εκτιμάται πως ο κόσμος μπορεί να ήθελε να μάθει. Δύσκολο; Αδύνατο; Δείτε το. Τα …τεχνικά θέματα είναι λεπτομέρειες. Πιστεύω πως όπου ο Δήμος χρειαστεί, θα βοηθήσει.
Σκέψη, είναι… Που βελτιώνεται, αν…
Σημείωση:
Σημείωση, τελευταία, όχι έσχατη, αναγκαία, στρογγυλή ως το ροδάκινο και φιλοσοφικοαποπροσανατολιστική (συλλαβές δεκατέσσερις, παρακαλώ). Τις εκ των άνω έχει δίκιο; Ο "υπέρ άγαν" ιστορικός - λαϊκός "παραμυθάς" Μαΐστορας Δημήτριος; Οι δεκαοκτώ που παραβρέθηκαν στην ...παράσταση; Οι 73.000 τόσοι που την αγνόησαν; Ή τα πέντε τριισεκατομμύρια και βάλε, μύγες, που ενώ πειστικά και με πρακτικές πράξεις υποδεικνύουν ποιο είναι το καλύτερο - νοστιμότερο φαγητό, τα εφτά δισεκατομμύρια του πλανήτη, τις αγνοούν. Ο καθείς... και η απάντησή του.
(Αναγνώσατε μετά προσοχής τη σημείωση στο τέλος - τέλος)
Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης
Ο διεισδυτικός και εξαιρετικά εύληπτος τρόπος παρουσίασης του θέματος από τον Μαΐστορα (συνέχεια του Ομηρικού …επιΐστορα;) Δημήτρη, κάνανε το θέμα εξαιρετικά οικείο και εξαιρετικά συμπαθές. Κι απ’ την άλλη, φέρανε στην επιφάνεια, για άλλη μια φορά, τις αρχέγονες υπαρξιακές αξίες της συμμετοχής, της κοινωνικής προσφοράς και του αγώνα για τους πολλούς, για το κοινωνικό σύνολο. Κι όλα αυτά μέσα από ελκυστικούς μύθους, μέσα από απλές, καθημερινές ιστορίες. Χιλιάδες χρόνια, τώρα. Και όχι μηχανικά, μεσσιανικά. Αλλά διαλεκτικά και μέσα από τις γενεσιουργές αιτίες τους. «Τις ανάγκες των καιρών και των ανθρώπων». Έτσι τότε, έτσι (τηρουμένων των αναλογιών) και σήμερα. Και λυπάσαι που μόνο δεκαοκτώ, όλοι κι όλοι, Αγιαναργυριώτες πολίτες (έλειπαν οι 73.000 τόσοι…) παραβρέθηκαν στην …πρώτη πράξη μύησης, μέσω μύθων και ιστορίας, ενός «νέου» επαναστατικού τρόπου σκέψης. Γιατί οι παρεμβάσεις, από τον Ηρακλή μέχρι και τις μέρες μας, «αλλαγής του τοπίου υπέρ των πολλών» ήτανε (τότε και τώρα) πράξεις άκρως επαναστατικές. Όπως και η εθελοντική προσφορά για το μαγείρεμα π.χ. του φαγητού των ανέστιων… τα «φρέσκα φασολάκια» εν προκειμένω. Ναι, ναι και μη, παρακαλώ σας, μη, το λοιδορείτε… και το απαξιώνετε.
Όμως Χρύσα μ’, όμως Δημήτρη μ’, όμως Μανώλη μ’ και φίλοι μ’ απ’ την Ακαδημία Πολιτών... Όμως, λοιποί συντοπίτες καλοί μου φίλοι, που κόπτεστε και ‘σεις το ίδιο πολύ και έχετε οσαύτως και ‘σεις τα ίδια πολιτικοπολιτιστικοφιλοσοφικά ενδιαφέροντα…
Τι έκανε ο Μωάμεθ όταν διαπίστωσε πως το βουνό δεν πήγαινε κοντά του; Τι έκανε ο τσοπάνης όταν είδε πως τα έρμα τα πρόβατά του είτε τα ‘βαζε με τον ήλιο είτε τα ‘βγαζε με τον ήλιο, αυτά ψοφάγανε;
Αφού συμμάζεψαν κι οι δύο τα του οίκου τους, αφού ισιώσανε και οι δύο όσο χρειαζότανε τον γιαλό και τη ρότα, φρόνιμα, συνετά και ταπεινά, ως «ποιμένες αποστολικοί», πορεύτηκαν δοτικά …στο βουνό. Αυτά ο Μωάμεθ… Αυτά και ο τσοπάνης…
Stand up… comedy, λοιπόν; Γιατί όχι. Στο …χέρι σας είναι να …τολμήσετε …δοκιμάζοντας.
Οργανώστε, λοιπόν, μια ομάδα «Αναγκαστικής Επιμόρφωσης» (!!!) των πολιτών. Και με θεματολογία κατάλληλη περιδιαβείτε, ως περιοδεύων θίασος, ως «μπουλούκι» ἠ ως …Μωάμεθ και ποιμήν, απρόσκλητα, απροειδοποίητα πλατείες, πεζόδρομους, σχολεία, αυλές σπιτιών, το Πάρκο Τρίτση… Εκεί, εν μέσω …πιθανής αδιαφορίας και φραπέ, (δεν πειράζει. Μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια…) η ομάδα με κατάλληλους «παραμυθάδες» (ένας, όμως, είναι ο Δημήτρης…) μπορεί να παρουσιάζει (κατάλληλα προσαρμοσμένα) όλα αυτά που εκτιμάται πως ο κόσμος μπορεί να ήθελε να μάθει. Δύσκολο; Αδύνατο; Δείτε το. Τα …τεχνικά θέματα είναι λεπτομέρειες. Πιστεύω πως όπου ο Δήμος χρειαστεί, θα βοηθήσει.
Σκέψη, είναι… Που βελτιώνεται, αν…
Σημείωση:
Σημείωση, τελευταία, όχι έσχατη, αναγκαία, στρογγυλή ως το ροδάκινο και φιλοσοφικοαποπροσανατολιστική (συλλαβές δεκατέσσερις, παρακαλώ). Τις εκ των άνω έχει δίκιο; Ο "υπέρ άγαν" ιστορικός - λαϊκός "παραμυθάς" Μαΐστορας Δημήτριος; Οι δεκαοκτώ που παραβρέθηκαν στην ...παράσταση; Οι 73.000 τόσοι που την αγνόησαν; Ή τα πέντε τριισεκατομμύρια και βάλε, μύγες, που ενώ πειστικά και με πρακτικές πράξεις υποδεικνύουν ποιο είναι το καλύτερο - νοστιμότερο φαγητό, τα εφτά δισεκατομμύρια του πλανήτη, τις αγνοούν. Ο καθείς... και η απάντησή του.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου