Διεκδικούμε το σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας

Κείμενο της Αντικαπιταλιστικής Παρέμβασης στις γειτονιές Αγίων Αναργύρων - Καματερού «Ανυπότακτη Πόλη» για την Παιδεία

Τα τελευταία χρόνια η δημόσια εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση. Στο όνομα της κρίσης και όχι μόνο, οι κυβερνήσεις παίρνουν μέτρα τα οποία υποτίθεται ότι θα «νοικοκυρέψουν» την εκπαίδευση, όπως οι καταργήσεις σχολείων, κλάδων ολόκληρων (βλ. ΕΠΑΛ), οι συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων, η ελαστική απασχόληση νέων εκπαιδευτικών οι οποίοι πληρώνονται από τα προγράμματα των ΕΣΠΑ ή μέτρα που θα την «μεταρρυθμίσουν» όπως η αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικού προσωπικού, το «νέο λύκειο», η τράπεζα θεμάτων κλπ.
Οι γονείς αντιλαμβανόμαστε, πλέον ότι όλη αυτή η χιονοστιβάδα των αλλαγών δεν είναι για το «καλό μας» διότι βλέπουμε στην πράξη ότι τα παιδιά μας δυσκολότερα μορφώνονται και για να γίνει αυτό εμείς διαθέτουμε περισσότερο από το ήδη πενιχρό εισόδημά μας για τα φροντιστηριακά μαθήματα. Μια πιο προσεκτική ενασχόληση με τις αλλαγές στην παιδεία μας αποκαλύπτει τους στόχους των κυβερνήσεων που είναι άρρηκτα δεμένοι με τους στόχους των διεθνών καπιταλιστικών μηχανισμών, όπως είναι η Ε Ε, ο ΟΟΣΑ κλπ.

Ας εστιάσουμε στις πιο πρόσφατες εξελίξεις, για παράδειγμα στην τράπεζα θεμάτων από την οποία εξετάστηκαν οι μαθητές του «νέου Λυκείου» το Μάη-Ιούνη 2014. Η μαζική αποτυχία των μαθητών επιβεβαιώνει την υλοποίηση του διπλού στόχου αυτών των μεταρρυθμίσεων. Από τη μια, μαζικός διωγμός των πιο φτωχών μαθητών από το Λύκειο προς τη μεταγυμνασιακή κατάρτιση και τη μαθητεία – τζάμπα εργασία για τον εργοδότη. Από την άλλη, διαμόρφωση όσων αντέξουν σε ένα νέο χειραγωγημένο, επιστημονικό – εργατικό δυναμικό με τις κατάλληλες για το κεφάλαιο δεξιότητες και μικρότερο κόστος, που θα «βουτήξει», στη θάλασσα της μεταδευτερόβαθμιας, πρώην τριτοβάθμιας, εκπαίδευσης και κατάρτισης. Αυτή είναι η πολιτική επιλογή του ΟΟΣΑ, της ΕΕ και των ΕΣΠΑ.
Η Τράπεζα θεμάτων, μαζί με το συνολικό πλαίσιο αξιολόγησης (εσωτερική και εξωτερική των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών), αποτελούν κρίσιμο εργαλείο προώθησής της. Η προχειρότητα της μπορεί να εξορθολογιστεί, προκειμένου να αποκτήσει πιστοποιητικά εγκυρότητας, αλλά η ουσία της δεν θα αλλάξει. Αποβλέπει στην υλοποίηση της πολιτικής της «τυποποιημένης αξιολόγησης» που «έχει ένα διπλό ζωτικό ρόλο: είναι εργαλείο διαχείρισης των εκπαιδευτικών πολιτικών που ενσωματώνουν τις εκτεταμένες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που γίνονται στην πλειοψηφία των χωρών του ΟΟΣΑ» στην παραπάνω αντιδραστική κατεύθυνση και «ταυτόχρονα αποτελεί συσκευή μέτρησης της αξιολόγησης αυτών των μεταρρυθμίσεων» (Nathalie Mons: «Theoretical and real effects of standardized assessment», Αύγουστος 2009).
Η Τράπεζα Θεμάτων δεν έγινε για να υπάρχει μια αποθήκη τεστ και να ορίζεται σαφώς η εξεταστέα ύλη, που θα βοηθούν ή θα περιορίζουν τον εκπαιδευτικό, ώστε οι εξετάσεις να γίνονται πιο αξιόπιστες. Έγινε για να καλυφτεί η έλλειψη αξιόπιστων στοιχείων μιας «τυποποιημένης εθνικής αξιολόγησης», όπως θέλει ο ΟΟΣΑ, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη σύγκριση της επίδοσης μεταξύ μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολικών μονάδων ή περιφερειών» και της κάλυψης του «δικαιώματος» των γονέων «να γνωρίζουν τις επιδόσεις μιας σχολικής μονάδας, στο πλαίσιο της επιλογής του σχολείου για τα παιδιά τους».
Οι τυποποιημένες, εθνικές, εξεταστικές δοκιμασίες των μαθητών, έχουν εφαρμοστεί στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ και παγκοσμίως, με την πιο σκληρή εκδοχή τους σε ΗΠΑ και Αγγλία. Πρόκειται για μεταφορά στάνταρ και φιλοσοφίας μέτρησης προϊόντος από τις εταιρείες στην εκπαίδευση. Δεν αφορούν μόνο το Λύκειο. Διεξάγονται τουλάχιστον τέσσερις φορές, μόνο στην υποχρεωτική εκπαίδευση (συνήθως από τη δεύτερη τάξη του δημοτικού). Ένας Βρετανός μαθητής δίνει κατά μέσο όρο 70 τεστ στη μαθητική του ζωή. Συνδέθηκαν με τη μετατροπή των σχολείων σε ανταγωνιστικές μονάδες που αναζητούν πελάτες και χρηματοδότηση- στη βάση των επιδόσεών τους- την «ελεύθερη» επιλογή σχολείου από τον γονέα, τη «λογοδοσία» – αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών παραγόντων για την εφαρμογή των ασκούμενων πολιτικών. Οδήγησαν από τη μια σε κλείσιμο σχολείων, αύξηση της μαθητικής διαρροής και απολύσεις εκπαιδευτικού προσωπικού και από την άλλη σε μετατροπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε εκγύμναση τεστ (teaching the tests), σε περιορισμούς στη διδασκαλία όσων αντικειμένων δεν εξετάζονται, σε επιλεκτική αντιμετώπιση των μαθητών, σε αύξηση άγχους και μείωση της δημιουργικότητας, σε κλείσιμο σχολείων. Ταυτόχρονα, άνοιξαν νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο και με αυτή καθ αυτή την υποστήριξη του εξεταστικού μηχανισμού, αλλά και με την άνθηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ήδη στη χώρα μας, φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία συνωστίζονται στους διαφημιστικούς αιθέρες . Οι «αξιολογητές θεμάτων» προς ανάρτηση στην Τράπεζα (4 ευρώ το θέμα), οι επιτροπές, η Κεντρική Επιστημονική Επιτροπή του ΙΕΠ και κάθε λογής «αξιόπιστοι» , εξωτερικοί συνεργάτες είναι οι πρώτοι ωφελούμενοι από το 1.570.000 ευρώ που δίνει το ΕΣΠΑ για το στήσιμο της Τράπεζας Θεμάτων.
Ο ίδιος διπλός στόχος εξυπηρετείται από όλα τα προαναφερθέντα μέτρα: οι καταργήσεις κλάδων της τεχνικής εκπαίδευσης οδηγούν τους μαθητές που επιλέγουν την τεχνική εκπαίδευση στην αγκαλιά των ιδιωτών ή στην πλήρη στέρηση οποιασδήποτε κατάρτισης. Ολόκληρη η δημόσια εκπαίδευση με τις συγχωνεύσεις, το φτηνό και περιστασιακό εκπαιδευτικό προσωπικό (αναπληρωτές, κακοπληρωμένοι από τα ΕΣΠΑ) θα παρέχει κακής ποιότητας μορφωτικό έργο για εργαζόμενους όπως ακριβώς τους χρειάζεται σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα: ανασφαλείς, χειραγωγήσιμους, κακοπληρωμένους, χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις, έτοιμους να αποδεχτούν οποιαδήποτε σχέση εργασίας σε οποιαδήποτε τιμή.
Προκύπτει το ερώτημα: τι κάνουμε, εμείς οι γονείς, μπροστά στο μέλλον που περιμένει τα παιδιά μας;
Εμείς πιστεύουμε ότι η λύση βρίσκεται στην οργανωμένη αντίστασή μας και ως γονείς. Να συσπειρωθούμε γύρω από τους συλλόγους γονέων και να προσπαθήσουμε να συντονιστούμε με τους συλλόγους των εκπαιδευτικών και των μαθητών για να ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική και να διεκδικήσουμε το σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας.
Η εκπαιδευτική κοινότητα μπορεί να ανοίξει το διάλογο με ολόκληρο το λαό για το σχολείο που έχει ανάγκη και να το διεκδικήσει αποφασιστικά. Οι γενικές του κατευθύνσεις είναι στον αντίποδα του σχολείου που προσπαθεί να δημιουργήσει το σύστημα σήμερα. Επιδιώκει τη διαμόρφωση ελεύθερων και δημιουργικών προσωπικοτήτων που θα είναι σε θέση να ξεδιπλώσουν όλες τις ιδιαίτερες δυνατότητες και τα ταλέντα τους σ’ ένα περιβάλλον πολύπλευρων ερεθισμάτων, ισότιμων ευκαιριών, δημοκρατίας και επιστημονικότητας.
Πηγή: ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΠΟΛΗ