Χωρίς τίτλο; Και …λίγο προ των εκλογών;

Γίνεται; Γίνεται, γίνεται… Γίνεται. Εξ’ άλλου η εικόνα είναι τίτλος.

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης

Να το σπάσουμε το ρόδι; Να το σπάσουμε… Γιατί όχι;
Όταν, εδώ και 6 με 7 χιλιάδες χρόνια πίσω από το σήμερα, ο υπέροχος, ο μαγικός, ο μυστηριακός αυτός καρπός, το ρόδι, το ρόδι του λαού, είναι ο αγαπημένος καρπός Θεών και Ανθρώπων…
Όταν, χιλιάδες χρόνια, τώρα, σ’ αυτόν εδώ τον τόπο και μέσα από την μυθολογία μας, τις παραδόσεις μας, την ακριβή μας λαογραφία, το ρόδι κατέχει την κεντρικότερη, την «δημοφιλέστερη» θέση στον χώρο των συμβολισμών, συμβολίζοντας συνετά την προσπάθεια, την εκρηκτικότητα, την αφθονία, τον πλούτο, την συντροφικότητα, τον έρωτα, την γονιμότητα, την ψυχική ευφορία, την ευζωία, την καλή τύχη, την αιωνιότητα αλλά και τον «αποχωρισμό» (στοιχείο του κύκλου της ζωής κι αυτό…)…
Όταν, διαχρονικά και σταθερά ένας πολιτικός σχηματισμός, μια ιδεολογία, η σεμνή, συνετή, σταθερή, αμετάλλακτη, αγωνιστική, μοναδικά ανθρωποκεντρική και πάντα μακριά από οβιδιακές (ανά περίπτωση) μεταμορφώσεις, αριστερά πρεσβεύει και προσβλέπει, για τον άνθρωπο, στις ίδιες αξίες με ό,τι το ρόδι συμβολίζει…
Τότε… Τότε, χωρίς αναστολή, χωρίς φόβο, αλλά, με αποφασιστικότητα, με πίστη, με λεβεντιά και με το χέρι στην καρδιά… σπας το ρόδι. Μπροστά στην πόρτα της ζωής.

Ναι, στις 25 του Γενάρη, σ π α ς  το  ρ ό δ ι…  α υ τ ό  τ ο  ρ ό δ ι…

Με ελπίδα. Με δύναμη.

Με καρδιά. Με μυαλό.