Άτταλος: ροκανίζοντας τον χρόνο

Πόσο υποκριτές και πολιτικάντηδες μπορεί να είναι κάποιοι, προκειμένου να κρύψουν την πολιτική τους επιλογή να μην είναι με τα συμφέροντα του λαού και της κοινωνίας;
Το ερώτημα αυτό προκύπτει αβίαστα με αφορμή τη στάση του Δημάρχου (και της πλειοψηφίας του Δημοτικού συμβουλίου) Αγίων Αναργύρων – Καματερού απέναντι στους κατοίκους του Αττάλου, σχετικά με την επιβολή των εισφορών γης από την κύρωση της πράξης εφαρμογής.
Ο δήμαρχος, πριν από 1½ χρόνο, περίπου, πήρε απόφαση να επιβάλει την εισφορά γης στους κατοίκους του Αττάλου σε υπέρογκα ποσά που φτάνουν μέχρι και 75.000 €, χωρίς να σκεφτεί πως θα τα πληρώσουν σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, νομίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα «γεμίσουν» ταμεία του δήμου, που είναι αδειανά ως αποτέλεσμα του Καλλικράτη και των μνημονιακών πολιτικών της κυβέρνησης.
Είχε λογαριάσει, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο.
Η απελπισία και η αγανάκτηση ένωσε τους κατοίκους του Αττάλου και έβαλε φρένο στα σχέδια του.

Βρήκε απέναντι του τους κατοίκους, ενωμένους και αποφασισμένους να βάλουν φρένο στην ανάλγητη απόφαση του να απαιτήσει αυτό το ληστρικό χαράτσι και μάλιστα 26 χρόνια μετά το σχέδιο πόλης και αφού τα κύρια έργα υποδομής έχουν γίνει. Και το χειρότερο απ’ όλα, ήθελε να πάει και στα δικαστήρια, όπου, ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο, η αύξηση της τιμής…
Στις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν και στις απαιτήσεις των κατοίκων, η στάση του δημάρχου ήταν γεμάτη παλινωδίες και ψέματα, έφτασε δε στο σημείο να πει στους κατοίκους ότι είναι άξιοι της μοίρας τους… Στο αίτημα των κατοίκων να μην προχωρήσει σε δικαστήριο, ο αρχικός του ισχυρισμός ήταν ότι είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει και δεν γίνεται με εξώδικο συμβιβασμό. Στη συνέχεια κι αφού προηγήθηκαν κινητοποιήσεις των κατοίκων, υποχώρησε... και τελικά αποδέχτηκε τον εξώδικο συμβιβασμό (Βλέπε παρακάτω φωτοτυπημένη την εισήγηση του νομικού συμβούλου του δήμου, η οποία και έγινε απόφαση του δημοτικού συμβουλίου).
Αν ήταν με τους κατοίκους και ήθελε το καλό τους, αυτή την μικρή χαραμάδα που του δίνει ο νόμος και ο Καλλικράτης, θα την αξιοποιούσε… Αυτό όμως απαιτεί και πολιτική βούληση και ειλικρινή διάθεση…
Αντί αυτού, όμως, αθετεί την απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου για υλοποίηση του εξώδικου συμβιβασμού και προσπαθεί να μετατοπίσει την πολιτική ευθύνη στην κεντρική εξουσία (όχι πως δεν έχει και αυτή την βασική ευθύνη από την στιγμή που άλλαξε τον νόμο για τις πυκνοδομημένες περιοχές που δεν ήταν υποχρεωτική η εισφορά γης) «σέρνοντας» όλες τις δημοτικές παρατάξεις σε συναντήσεις με τα κόμματα – Τι περιμένουν, άραγε; Να υπάρξει πολιτική βούληση από αυτήν την κυβέρνηση της φορομπηξίας και των χαρατσιών; Περιμένουν να πάρει το μέρος του λαού;
Μάλλον να δυσκολέψει την κατάσταση προσπαθεί και να κερδίσει χρόνο μέχρι τις επερχόμενες εκλογές . Και να έχει το άλλοθι ότι, έκανε ό,τι μπορούσε…
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι «επισκέψεις» στην βουλή γίνονται ερήμην της Επιτροπής των κατοίκων του Αττάλου, η οποία και έχει παντελώς αγνοηθεί.
Ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να πάρουν απόφαση μείωσης της τιμής σύμφωνα με τις προτάσεις των κατοίκων και την αναστολή της είσπραξης μέχρι να περάσει η κρίση. Μετά ας κάνουν όλα τα άλλα.
Όσο για αυτούς που είτε ομονοούν με την άποψη ότι χρειάζεται να γίνει νομοθετική ρύθμιση για τον ορισμό τιμής είτε σέρνονται μαζί του σε παραστάσεις στα κόμματα, αγνοώντας τους κατοίκους και τα αιτήματα τους, μόνον άλλοθι δίνουν στην πλειοψηφία του δημάρχου και τις παλινωδίες της .
Ας πάνε να αφουγκραστούν τις διαθέσεις και τις αγωνίες των ανθρώπων της γειτονιάς και ας σταθούν δίπλα τους.
Μην περιμένουν να δοθεί λύση μέσα από τους διαδρόμους της βουλής αλλά από το δρόμο του αγώνα και των κινητοποιήσεων, κόντρα στα όποια προεκλογικά τερτίπια.